Κινδυνεύει με κατεδάφιση, καθώς δεν κηρύσσεται διατηρητέος, ο ο κινηματογράφος «Άστρον» στη Λεωφόρο Κηφισίας.

Σε αυτή την απόφαση κατέληξε κατά πλειοψηφία το Κεντρικό Συμβούλιο Νεότερων Μνημείων (ΚΣΝΜ), μετά από αυτοψία που έκανε στον κινηματογράφο. Η απόφαση έχει ήδη βρει αντιδράσεις από  τον Δήμο Αθηναίων και τον Πολιτιστικό – Περιβαλλοντολογικό Σύλλογο Αμπελοκήπων, καθώς ο χώρος, ως διατηρητέος μπορεί να αποτελέσει μαζί με τον κινηματογράφο Ελληνίς, ένα πολιτιστικό πόλο του Δήμου Αθηναίων.

Παράλληλα, δήμος και πολιτιστικός σύλλογος υποστηρίζουν ότι ο κινηματογράφος είναι ζωντανό τεκμήριο της εξάπλωσης της μεταπολεμικής Αθήνας προς τα βόρεια αλλά και σηματοδοτεί, μαζί με μία ομάδα «συνοικιακών» κινηματογράφων, την αποκέντρωση των ταινιών πρώτης προβολής.

Διαφορετική άποψη είχε η σημερινή ιδιοκτησία του κινηματογράφου, το Κοινό Συνεγγυητικό Κεφάλαιο Εξασφάλισης Επενδυτικών Υπηρεσιών, που δεν ήθελε τη κήρυξη του ως νεώτερο μνημείο, προκειμένου να μην διαταραχθεί η προοπτική αξιοποίησης ενός προνομιακού οικοπέδου  στη λεωφόρο Κηφισίας.

Ο κινηματογράφος «Άστρον» ο οποίος είναι έργο του γνωστού αρχιτέκτονα Σόλωνα Κυδωνιάτη με αρ ντεκό επιρροές, εγκαινιάστηκε την παραμονή των Φώτων του 1957.

Ήταν ο πρώτος χειμερινός κινηματογράφος των Αμπελοκήπων. Μάλιστα ήταν από τους πολύ λίγους κινηματογράφους που μια θέση στον εξώστη κόστιζε ακριβότερα από την αντίστοιχη στην πλατεία. Ο εξώστης ήταν απλά κεκλιμένος, χωρίς σκαλοπάτια, και επέτρεπε την πολύ καλή θέαση της οθόνης.

Στα πλεονεκτήματα του «Άστρον» ήταν το ευρύχωρο φουαγιέ με τις μεγάλες τζαμαρίες που βλέπουν στην λεωφόρο Κηφισίας.

Βέβαια όλα αυτά σήμερα έχουν μικρή αξία καθώς ο κινηματογράφος δεν λειτουργεί από το 2008, ο εξοπλισμός του έχει καταστραφεί και το μόνο που θυμίζει το γνωστό κινηματογράφο είναι η χαρακτηριστική πρόσοψη με το ζωηρό μωβ χρώμα.

Το λαμπρό δώρο του 1956…

«Επί 1956 χρόνια κάθε τέτοια εποχή στον χειμωνιάτικο ουρανό ανάβει ένα άστρο παράξενο, πιο φωτεινό απ΄ τ’ άλλα, πιο λαμπρό, πιο μεγάλο.

… και κάθε χρόνο, οι τρεις μάγοι, ο Γκασπάρ, Ο Βαλτασάρ κι ο Μελχιόρ ξανακαβαλάνε τις καμήλες τους, τις φορτωμένες με σμύρνα, χρυσό και λίβανο και οδεύουν στον δρόμο που τους φέγγει το φωτεινό τους άστρο…

Εφέτος όμως, οι τρεις μάγοι, παραξενεμένοι, είδαν το φωτεινό αστέρι τους νάχη πάρη άλλον δρόμο… Η χρυσή του αχτίδα – σαν ένας μοντέρνος, να πούμε …τροχονόμος – τους έστελνε κάπου μακρυά από τα γνωστά τους λημέρια…

Πειθαρχικοί το ακολούθησαν, μη μπορώντας άλλωστε να κάνουν κι αλλιώς. Σε λίγο οι τρεις μάγοι μ’ έκπληξή τους είδαν ότι τ’ άστρο τους έφερνε σε μια καινούργια «γέννηση» στην γέννηση ενός καινούργιου κινηματογράφου, κάπου εκεί στο τέρμα Αμπελοκήπων…

Ρώτησαν δεξιά αριστερά κι έμαθαν:

Ο νέος αυτός κινηματογράφος ονομάζεται «Άστρον». Ακριβής του διεύθυνσις: Λεωφόρος Κηφισίας 37 – στο τέρμα Αμπελοκήπων. Ένας υπερπολυτελής κινηματογράφος, με όλας τας ανέσεις, με αναπαυτικότατα φωτέιγ, μ’ εγκαταστάσεις Σινεμασκόπ στερεοφωνικού ήχου με αυτόματα μηχανήματα θερμάνσεως και αερισμού. Μια αίθουσα που θα την ζηλέψη και η Ευρώπη.

Τα δώρα τους οι τρεις μάγοι τα άφησαν εκεί και οι θεαταί του νέου αυτού κινηματογράφου όταν θα μπούνε μέσα θα διαπιστώσουν ότι είναι φτιαγμένος με σμύρνα, χρυσόν και λίβανον.

Από αύριον το Άστρον θα προσφερθή στους Αθηναίους για να χαρούν».

Το παραπάνω απόσπασμα είναι ένα μικρό ταξίδι στον χρόνο, συγκεκριμένα στα τέλη του 1956, την εποχή που οι πρώτες διαφημίσεις του κινηματογράφου «Άστρον» είδαν το φως της δημοσιότητας. Το ιστορικό αυτό χειμερινό σινεμά άνοιξε τις πόρτες του στο κοινό στις 3 Ιανουαρίου του 1957 και τις διατήρησε έτσι μέχρι και το 2009.

Αποτελεί ένα στολίδι της μεταπολεμικής Αθήνας, τόσο για την αρχιτεκτονική όσο και για την πολιτισμική του αξία. Πρόκειται μάλιστα και για τον πρώτο κινηματογράφο που τόλμησε να ανατρέψει κοινωνικά κατεστημένα όπως αυτό του «λαϊκού εξώστη».

Αντίθετα με τους άλλους κινηματογράφους της πόλης, το «Άστρον» είχε φθηνότερο εισιτήριο για τις θέσεις της πλατείας απ’ ότι για τις θέσεις του εξώστη, κάτι που αποτελούσε μια ριζοσπαστική καινοτομία. Αυτό υπαγόρευε άλλωστε και η ίδια η διαμόρφωση του κινηματογράφου, την οποία επιμελήθηκε ο ακαδημαϊκός και αρχιτέκτων, Σόλων Κυδωνιάτης.

Στα πολλά χρόνια της λειτουργίας του αποτέλεσε στέγη όχι μόνο για κινηματογραφικές προβολές, αλλά και για πολλές θεατρικές παραστάσεις καθώς και άλλες πολιτιστικές και κοινωνικές εκδηλώσεις που άφησαν ιστορία στην εποχή τους.

Ανακαινίστηκε μόλις το 1996, διατηρώντας όμως τα κλασικά του χαρακτηριστικά (ευρύχωρη και καλαίσθητη αίθουσα προβολής, υπερυψωμένη οθόνη 70τμ και μεγαλοπρεπή μαρμάρινη σκάλα).

Δεκατρία χρόνια αργότερα, το 2009, η διεύθυνση του «Άστρον»ανακοινώνει το κλείσιμο του κινηματογράφου λόγω δυσχερούς οικονομικής κατάστασης.

Έκτοτε, κάτοικοι της περιοχής μαζί με άλλους ευαισθητοποιημένους πολίτες καταβάλλουν μεγάλες προσπάθειες ώστε να διακηρυχθεί το «Άστρον» διατηρητέο και να μην κατεδαφιστεί για να δώσει τη θέση του σε κάποιο πολυκατάστημα ή άλλου είδους κτίριο.

Για την αξία και την αίγλη του ιστορικού σινεμά, έχουν γράψει ουκ ολίγες εφημερίδες και περιοδικά όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς, παρόλα αυτά η Πολιτεία λησμονούσε να διευθετήσει το θέμα του κτιρίου μέχρι και πριν από δύο μήνες.

Στις 7 Ιουλίου του 2011, το Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων του υπουργείου Πολιτισμού πραγματοποίησε συνεδρίαση με στόχο να ληφθεί επιτέλους μια απόφαση. Η απόφαση αυτή ήταν τελικά αρνητική για το μέλλον του «Άστρον».

Όσο παραμένει εκτός της λίστας των διατηρητέων, το μέλλον αυτού του στολιδιού της Αθήνας παραμένει δυσοίωνο. Παράλληλα όμως, οι άτυποι «προστάτες» του δηλώνουν ανένδοτοι στο να μην αφήσουν την Πολιτεία να θυσιάσει άλλο ένα ιστορικό κτίριο στον βωμό της εταιρικής κερδοσκοπίας.