Αξίωμα πρώτο: ο τουρισμός είναι ο κύριος μοχλός ανάπτυξης της χώρας. Αξίωμα δεύτερο: ο πολιτισμός είναι η βαριά βιομηχανία της χώρας. Αξίωμα τρίτο: ο συνδυασμός των ως άνω επιτρέπει να ελπίζουμε πως η Ελλάς έχει τα μέσα να επιζήσει στον άδικο τούτο κόσμο. Αξίωμα τέταρτο: η τήρηση του μοχλού, της βιομηχανίας και της ελπίδας εξαρτάται από τη δυνατότητα του Δημοσίου να προσαρμόζεται στις απαιτήσεις του άδικου, πλην όμως σύγχρονου κόσμου. Διότι ως γνωστόν υπήρξαν και είδη διασημότερα του ελληνικού Δημοσίου, όπως οι τυραννόσαυροι, τα οποία λόγω αδυναμίας προσαρμογής εξαφανίσθηκαν προκαλώντας και οικολογική καταστροφή.

Παράδειγμα οικολογικής καταστροφής αποτελούν και τα μη εξαιρετέα πωλητήρια των μουσείων μας. Έρημα και άδεια τα περισσότερα, τα υπόλοιπα με μερικές εκδόσεις για να διασκεδάζουν τις εντυπώσεις και έναν υπάλληλο που απαντάει, αν απαντήσει: «Δυστυχώς, δεν έχουμε». Μήπως πρόκειται για ανομβρία έμπνευσης, για στερητικό σύνδρομο επιχειρηματικής πρωτοβουλίας, για πτώση ηρωικών Ελλήνων εκδοτών στα πεδία του διεθνούς ανταγωνισμού;

Ουχί. Πρόκειται πολύ απλά για ΦΕΚ, μία απ’ αυτές τις πολύτιμες δέλτους στις οποίες είναι καταγεγραμμένες οι πανάρχαιες παραδόσεις του τυραννοσαύρου μας, το οποίον ορίζει πως κάθε Έλληνας εκδότης που τυπώνει φωτογραφία αρχαιολογικού ή ιστορικού ενδιαφέροντος οφείλει να καταβάλει στο ΤΑΠΑ (Ταμείο Αρχαιολογικών Πόρων και Απαλλοτριώσεων) το αντίτιμο των 100 ευρώ ανά φωτογραφία, ανά γλώσσα έκδοσης και ανά έκδοση Χι αριθμού αντιτύπων. Συν το ποσοστό του 45% επί της λιανικής τιμής πωλήσεως που εισπράττει το ΤΑΠΑ ως νόμιμο δικαίωμα βιβλιοπωλείου.

Για να έχουμε κατά νου μια τάξη μεγέθους, ας σκεφτούμε ότι το 2004 το αντίτιμο δεν υπερέβαινε τα 10 ευρώ. Θα πείτε, πόσο έκανε ο καφές πριν το 2004 και πόσο κάνει τώρα; Σωστό, πλην όμως τον καφέ τον πίνεις και τελειώνεις, ενώ το βιβλίο το παίρνει ο αδιάκριτος τουρίστας και αποθαυμάζει στις κρύες ημέρες του ευρωπαϊκού του χειμώνα τα έργα και τις ημέρες των Ελλήνων που ξέφυγαν από την οικολογική καταστροφή των τυραννόσαυρων. Και παίρνει και τηλέφωνο τον τουριστικό του πράκτορα για να επιστρέψει το επόμενο καλοκαίρι στη χώρα όπου ζει ο εικονιζόμενος κούρος.

Το αποτέλεσμα πάντως βγαίνει απλά: οι εκδότες αδυνατούν να τυπώσουν βιβλία με φωτογραφίες κούρων και τα πωλητήρια των μουσείων μένουν έρημα και άδεια με τον υπάλληλο να κοιτάζει στο ρολόι την ώρα που δεν περνάει με τίποτε, η άτιμη. Ας αφήσουμε τις απώλειες του 45% από τη λιανική τιμή πωλήσεως που υφίσταται το ΤΑΠΑ, το ΦΠΑ και τα λοιπά ζαρζαβατικά.

Και ας αναλογιστούμε πως ένας Γάλλος εκδότης που θέλει να τυπώσει φωτογραφίες με κούρους δεν πληρώνει τίποτε, γιατί άντε το ΤΑΠΑ να κυνηγήσει τον Γάλλο στη Γαλλία, ενώ τον Έλληνα τον έχει μέσα στα πόδια του. Ας προσθέσουμε επίσης στον λογαριασμό πως τα βιβλία αρχαιολογικού ενδιαφέροντος είναι ένα πρώτης γραμμής εξαγώγιμο προϊόν και τα πωλητήρια των μουσείων μας θα μπορούσαν να είναι πρώτης τάξεως επιχειρήσεις.

Τάκης Θεοδωρόπουλος