Σε πρώτη ματιά είναι απλά ένα αρχαίο άγαλμα. Όποιος κοιτάξει πιο προσεκτικά τη νέα «ατραξιόν» του Λούβρου, όμως, διαπιστώνει ότι πρόκειται για ένα ξεχωριστό και αξιοσημείωτο έκθεμα.

Ο κορμός, που χρονολογείται στον 3ο-2ο αι. π.Χ. και έχει ύψος 68 εκ., αποκαλύπτει πόσο λεπτομερείς ήταν οι γνώσεις ανατομίας την εποχή των Ετρούσκων. Τα όργανα που έχουν σμιλευτεί στο μάρμαρο –πνεύμονες, καρδιά, σπλάχνα, σπλήνα, ήπαρ, κύστη και προστάτης- οδηγούν στην υπόθεση ότι οι Ετρούσκοι έκαναν νεκροτομές, λέει ο Ζαν-Λυκ Μαρτινέ, διευθυντής του Τμήματος Ελληνικών, Ετρουσκικών και Ρωμαϊκών Αρχαιοτήτων του Λούβρου.

Οι Ετρούσκοι ήταν ο λαός που πριν από τους Ρωμαίους κυριαρχούσε στη Βόρεια Ιταλία και σχεδόν σε ολόκληρη τη δυτική Μεσόγειο. Η προτομή, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των ειδικών, ανήκει στα αναθηματικά αγάλματα και προέρχεται από περιοχή κοντά στη Ρώμη. Ο αναθέτης είτε παρακαλούσε τους θεούς για την ίασή του είτε εκδήλωνε με αυτό τον τρόπο την ευγνωμοσύνη του για το γεγονός ότι θεραπεύτηκε. Παρόμοια αφιερωματική πρακτική έχουμε και στην αρχαία Ελλάδα με τα περίφημα «ανατομικά ανάγλυφα» από το ιερό του Ασκληπιού, απεικονίσεις ανθρώπινων μελών, με τα οποία οι λατρευτές ζητούσαν γιατρειά από τον θεό.

Το παρισινό μουσείο απέκτησε το γλυπτό στα τέλη Ιουνίου, προς 249.000 ευρώ, σε δημοπρασία στον Πύργο του Σεβερνύ (κοιλάδα του Λουάρ). Η προτομή ανήκε προηγουμένως σε έναν Γάλλο γιατρό, που την είχε αγοράσει το 1960. Σύμφωνα με τις πληροφορίες του γιατρού, η προτομή προέρχεται από την ανασκαφική θέση Κανίνο βόρεια της Ρώμης. Εκεί, στην αρχαιότητα, βρισκόταν η ετρουσκική πόλη Βούλτσι.

Ανατομικές γνώσεις συναντάμε, βέβαια, και πολύ πριν από τους Ετρούσκους. Έτσι, θεωρείται αποδεδειγμένο ότι πριν από 12000 χρόνια εφαρμοζόταν ήδη η πρακτική του «τρυπανισμού» (που σήμερα ονομάζεται κρανιεκτομή ή κρανιοτομή), η χειρουργική διάνοιξη του κρανίου. Παρόμοιες επεμβάσεις μαρτυρούνται και στην Εποχή του Χαλκού.