Ως καταγγελία για λανθασμένη απόφαση διαιτητή σε αγώνα μονομάχων ερμηνεύεται σήμερα η παράσταση σε ρωμαϊκή επιτύμβια στήλη από την Τουρκία.

Η στήλη, που φυλάσσεται στο Musee du Cinquanternaire στο Βέλγιο ανήκε στον Διόδωρο που έδρασε στην Αμισό της Μικράς Ασίας πριν από 1.800 χρόνια. Παριστάνει δύο μονομάχους κατά τη διάρκεια αγώνα. Ο ένας από τους δύο μονομάχους εικονίζεται όρθιος να κρατά δύο εγχειρίδια ενώ ο άλλος βρίσκεται μπροστά του πεσμένος στο έδαφος και τείνοντας το ένα του χέρι σε χειρονομία ελέους. Η στήλη φέρει και επίγραμμα όπου ο νεκρός Διόδωρος αναφέρει ότι: « Αφού νίκησα τον αντίπαλό μου Δημήτριο, δεν τον σκότωσα αμέσως. Η μοίρα και η ύποπτη προδοσία του summa rudis με σκότωσε»

Βασισμένοι στην παράσταση μόνο, οι ερευνητές του παρελθόντος είχαν ερμηνεύσει μερικώς τη σκηνή, ταυτίζοντας τον Διόδωρο με έναν τύπο μονομάχου που μαχόταν με δύο εγχειρίδια. Διαφορετική όμως είναι η γνώμη του Michael Carter, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Μπροκ του Καναδά. Ο Carter, συνδυάζοντας επιγραφή και παράσταση, υποστηρίζει ότι το ένα από τα δύο εγχειρίδια που κρατά ο Διόδωρος ανήκαν στον Δημήτριο, τον οποίον εκείνος είχε αφοπλίσει και ρίξει στο έδαφος. Ανασυνθέτει επίσης τα γεγονότα ως εξής: η πτώση του Δημητρίου και η αίτηση ελέους θα πρέπει να είχαν σημάνει το τέλος του αγώνα. Ο διαιτητής (summa rudis) όμως είχε επιτρέψει – λανθασμένα – να συνεχιστεί ο αγώνας, ερμηνεύοντας την πτώση ως ατύχημα. Στο αγώνα όμως τελικά σκοτώθηκε ο Διόδωρος. Αυτός που μερίμνησε για την ταφή φρόντισε να απεικονιστεί στην επιτύμβια στήλη του η αδικία που κόστισε τη ζωή του άτυχου μονομάχου, δείχνοντας ότι η πτώση του Δημητρίου δεν ήταν ατύχημα, αφού ο Διόδωρος τον είχε ήδη αφοπλίσει και ρίξει στο έδαφος.

Λεπτομέρειες για την εξιχνίαση του αρχαίου αυτού εγκλήματος αναφέρονται στο άρθρο του Carter στο τρέχον τεύχος του επιστημονικού περιοδικού Zeitschrift für Papyrologie und Epigraphik.