Ένα κρύο ρεύμα μπορεί να ευθύνεται για την εξαφάνιση των Βίκινγκς από το μεγάλο νησί της Γροιλανδίας τον 12ο αι.

Οι Βίκινγκς είχαν ανακαλύψει και εποικίσει το μεγάλο νησί στα όρια του Ατλαντικού και του Βόρειου Παγωμένου ωκεανού γύρω στα 980 μ.Χ. Τον 12ο αι, όμως φαίνεται ότι εγκαταλείπουν τις αποικίες τους στο δυτικό τμήμα, με πιθανότερη αιτία την αδυναμία συνύπαρξης τους με τους Εσκιμώους της περιοχής. Νέα δεδομένα όμως συστήνουν ότι οι σκληροί Βίκινγκς δεν μπορούσαν να ζήσουν άλλο εκεί, λόγω μιας μεγάλης κλιματικής αλλαγής.

Σύμφωνα με μελέτες επιστημόνων από το αμερικανικό Πανεπιστήμιο Μπράουν, από το 1100 και για τα 80 χρόνια που ακολούθησαν, η μέση θερμοκρασία στο ούτως ή άλλως παγωμένο νησί είχε πέσει κατά 4 βαθμούς. Πρόκειται για μια τεράστια αλλαγή – παρομοιάζεται με τη διαφορά του κλίματος μεταξύ Σκωτίας και Ισλανδίας – που μπορεί να φέρει φοβερές μεταβολές στην ικανότητα του ανθρώπου να επιβιώσει μέσω της γεωργίας και της κτηνοτροφίας. Οι θερμές περίοδοι όπως η άνοιξη και το καλοκαίρι περιορίστηκαν με αποτέλεσμα να μην μπορούν να αναπτυχθούν οι σοδειές που εξασφάλιζαν την επιβίωση κατά τους ψυχρούς μήνες. Η αύξηση επίσης των πάγων κατέστρεφε τις ευνοϊκές συνθήκες για τη ναυσιπλοΐα, που επέτρεπαν στους Βίκινγκς να επικοινωνούν με τις «μητροπόλεις» τους στη Σκανδιναβία.

Ανάλογο φαινόμενο επίσης έχει συνδεθεί με την εξαφάνιση πρωτόγονων πολιτισμών από το νησί, με βάση γεωλογικά δείγματα από λίμνες της Δυτικής Γροιλανδίας που φτάνουν χρονικά στα 5300 χρόνια.