Ένα δίκτυο από πόλεις της Εποχής του Χαλκού, που οι αρχαιολόγοι πιστεύουν ότι είναι προάγγελοι του δυτικού πολιτισµού, έφεραν στο φως οι ανασκαφές που γίνονται στη ρωσική στέπα. Καταγράφηκαν ήδη είκοσι σπειροειδείς οικισµοί, όλοι σε µια περιοχή που απέχει περίπου 400 µίλια από τα ρωσικά σύνορα µε το Καζαχστάν και αναµένεται να καταγραφούν ακόµα πενήντα, σύµφωνα µε τους αρχαιολόγους. Οι πόλεις αυτές πoυ εξερεύνησε το φετινό καλοκαίρι η αγγλίδα ιστορικός Μπέτανι Χιουζ και οι οποίες θεωρούνται κοιτίδα της ινδοευρωπαϊκής φυλής, υπολογίζεται ότι κτίστηκαν 3.500-4.000 χρόνια πριν, δηλαδή αµέσως µετά την ανέγερση της Μεγάλης Πυραµίδας του Χέοπος της Αιγύπτου. Έχουν περίπου το ίδιο µέγεθος µε τις αρχαιοελληνικές πόλεις / κράτη που βρέθηκαν στην Κρήτη την ίδια περίοδο. Εάν οι αρχαιολόγοι τις πιστοποιήσουν ως ινδοευρωπαϊκές, θα µπορούσαν να είναι τα αποµεινάρια ενός πολιτισµού που απλώθηκε σε όλη την Ευρώπη και σε µεγάλο µέρος της Ασίας.

Η γλώσσα τους αναγνωρίστηκε σαν πρόγονος των ινδοευρωπαϊκών γλωσσών, συµπεριλαµβανοµένης και της αγγλικής γλώσσας. «Δυνητικά, θα µπορούσαν να συναγωνιστούν την αρχαία Ελλάδα της εποχής των ηρώων», λέει η Χιουζ που πέρασε όλο της το καλοκαίρι εκεί ερευνώντας την περιοχή για τις ανάγκες του προγράµµατος «Ιχνηλατώντας τους Ινδοευρωπαίους» που κάνει στο Radio3 του ΒΒC.

«Επειδή έχω ασχοληθεί κι έχω γράψει πολλά για τον κόσµο της Εποχής του Χαλκού, πάντα ένιωθα ότι έλειπε ένα κοµµάτι του παζλ», λέει η Χιουζ. «Μας έλεγαν ότι υπάρχει η «µητέρα γλώσσα», η πρώτη ινδοευρωπαϊκή, απ΄ όπου προέρχονται οι σύγχρονες ευρωπαϊκές γλώσσες, γι΄ αυτό και ενθουσιάστηκα όταν κυκλοφόρησε µεταξύ των αρχαιολόγων η φήµη ότι ήρθαν στο φως τα αποµεινάρια πόλεων εκείνης ακριβώς της περιόδου, στην περιοχή της Σιβηρίας.

Ο καθηγητής Γκενάντι Ζντανόβιτς, ο αρχηγός της αρχαιολογικής αποστολής, µε ξενάγησε για πάνω από ένα επτάωρο σ΄ αυτή την αχανή περιοχή, κι έτσι όπως περπατούσαµε πάνω στον πράσινο «τάπητα» και µου έδειχνε µε το δάχτυλο, συνειδητοποίησα ότι περπατούσαµε πάνω από µια θαµµένη πόλη. Εδώ κι εκεί ξεπρόβαλλαν χαλάσµατα από κάστρα και σπίτια και ιερά… Δεν θα τα είχα προσέξει ποτέ αν δεν µου τα έδειχνε εκείνος».

Το σχήµα των οικισµών που εντοπίστηκαν στην περιοχή Τσελιάµπινσκ µοιάζει µε απολίθωµα αµµωνίτη, χωρισµένου σε φέτες µε µια σειρά δρόµων σε σχήµα σπειροειδές. Καθεµία υπολογίζεται ότι στέγαζε 1.000 µε 2.000 ανθρώπους -το ίδιο σαν µια πόλη / κράτος όπως οι Μυκήνες- και η τυπική της αρχιτεκτονική είναι να περιστοιχίζεται από µια µεγάλη τάφρο, ενώ στο κέντρο να έχει µια τετράγωνη πλατεία. Η πρώτη ανακάλυψη τέτοιας πόλης (γνωστή µε το όνοµα Αρκάιµ) έγινε το 1989, όταν οι ρωσικές αρχές επέτρεψαν τις -µη στρατιωτικές- αεροφωτογραφίες. Οι ανασκαφές ωστόσο δεν έλαβαν τότε την προσοχή και το ενδιαφέρον που τους αναλογούσε στη Δυτική Ευρώπη. Είναι η πρώτη φορά που το θέµα παίρνει τέτοια έκταση, ίσως γιατί είναι και η πρώτη φορά που έρχονται στο φως τόσα πολλά ευρήµατα.

Πηγή: Τα Νέα, Χ. Ποντίδα, 5/10/10