Ο Πέτρος Δημητριάδης δεν είναι μουσικός ούτε συλλέκτης. Είναι δημιουργός μακετών, με ειδίκευση εδώ και μια 20ετία στις αρχαιολογικές «περιγραφές».
Δικές του είναι οι μακέτες στο Νέο Μουσείο της Ακρόπολης, στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, στα Μουσεία Ολυμπίας και Δελφών, αλλά και στα ελληνοκεντρικά εκθέματα του Βρετανικού Μουσείου ή του Μουσείου του Βερολίνου. Δεν είναι, όμως, γι΄ αυτό που μιλήσαμε μαζί του. Έχει στην κατοχή του ένα μπουζούκι που είχε κατασκευαστεί πιθανότατα τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1890 από έναν θρυλικό οργανοποιό, τον Δημήτρη Μούρτζινο (1857-1931). Κανείς από τους σημερινούς μουσικολόγους δεν είχε πιάσει μέχρι τώρα στα χέρια του μπουζούκι τού, ειδικευμένου στα έγχορδα και δη στα μαντολίνα, Μούρτζινου.
Πρόκειται, άλλωστε, για ένα από τα παλαιότερα μπουζούκια που έχουν διασωθεί και μάλιστα επώνυμου δημιουργού, γεγονός που επιβεβαιώνει ο μουσικολόγος και συνεργάτης του Μουσείου Ελληνικών Λαϊκών Μουσικών Οργάνων «Φοίβος Ανωγειανάκης», Πέτρος Μουστάκας. Ήταν ο πρώτος που εξέτασε το μπουζούκι όταν ανασύρθηκε από το… πατάρι του κ. Δημητριάδη.
Ο ίδιος επισημαίνει: «Θα προτιμούσα να φύγει από μένα. Και μακάρι να είχα την οικονομική δυνατότητα να το χαρίσω στο μουσείο Λαϊκών Οργάνων. Παρ’ όλα αυτά, είμαι διατεθειμένος, αν μπορεί το Μουσείο να το πάρει, να το δώσω σ’ αυτό, έστω κι αν χάσω χρήματα. Νομίζω ότι εκεί είναι η θέση του». Η πρόθεσή του συμπίπτει με την επιθυμία του Μουσείου «Φοίβος Ανωγειανάκης» να αποκτήσει το σπάνιο εύρημα: «Θα ήταν ευχής έργον», βεβαιώνουν οι φορείς του, «το υπουργείο Πολιτισμού να στηρίξει με κάποια επιχορήγηση τις προσπάθειες του μουσείου για την απόκτηση του μπουζουκιού του Μούρτζινου, το οποίο αξίζει μια περίοπτη θέση ανάμεσα στη μουσειακή συλλογή, ως ένα σημαντικό δείγμα της εγχώριας πολιτιστικής κληρονομιάς του 19ου αιώνα».

Πηγή: Ελευθεροτυπία, Ν. Χατζηαντωνίου, 7/9/10