Ανοίγει τις πύλες της έπειτα από 30 χρόνια σιωπής. Οι τοίχοι της, που κουβαλούν ιστορία 166 χρόνων, µεταµορφώνονται σε ένα ψηφιδωτό-µάρτυρα της πολύπλευρης προσωπικότητας της Κωνσταντινούπολης, γεµάτο χρώµατα και µνήµες, χριστιανικά και οθωµανικά συναπαντήµατα που πλέκουν ως στηµόνι µε υφάδι την ιστορία της. Η Θεολογική Σχολή της Χάλκης -κλειστή από το 1971 λόγω ενός τουρκικού νόµου που απαγόρευε τη λειτουργία ιδιωτικών πανεπιστηµίων- χάρη στα έργα τέχνης 101 ελλήνων καταξιωµένων αλλά και νεώτερων δηµιουργών ξυπνάει από τον λήθαργό της και αποκαλύπτει ίχνη της γειτονικής Κωνσταντινούπολης.
Από τον εµβληµατικό καραγκιοζοπαίχτη και δηµιουργό Ευγένιο Σπαθάρη έως τον λάτρη του εικαστικού κιτς Άγγελο Παπαδηµητρίου. Από τον ακαδηµαϊκό και εξαίρετο κολορίστα Παναγιώτη Τέτση έως τη ζωγράφο των κολυµβητών Μαρία Φιλοπούλου. Από τον πλέον αναγνωρίσιµο έλληνα ζωγράφο Αλέκο Φασιανό έως τον νεαρό, αλλά ήδη µε φανατικό κοινό, πορτρετίστα της ψυχής Σάββα Γεωργιάδη. Και από τον διεθνώς αναγνωρισµένο Μαρκ Χατζηπατέρα µε τις υβριδικές και πολυπολιτισµικές µορφές του έως τη νεώτερη γενιά των παραστατικών δηµιουργών, όπως οι Δηµήτρης Ανδρεαδάκης, Γιάννης Λασηθιωτάκης, Χρύσα Βέργη υπογράφουν τα 101 έργα -ζωγραφική, γλυπτική, κατασκευές, φωτογραφία, βίντεο και αγιογραφία- που θα παρουσιαστούν στην έκθεση «Ιχνηλατώντας την Κωνσταντινούπολη», η οποία θα µοιραστεί ανάµεσα στους χώρους της κλειστής Θεολογικής Σχολής και το Σισµανόγλειο Μέγαρο στην καρδιά της Πόλης, την οδό Ιστικλάλ.
«Μοιάζει σα να µας περιµένει η Σχολή της Χάλκης», λέει στα «ΝΕΑ» η Αναστασία Μάνου, που είχε την ιδέα για την έκθεση (µε επιστηµονικό σύµβουλο τον Δηµήτρη Φωτιάδη) και είναι διευθύνουσα σύµβουλος της εταιρείας οπτικοακουστικών έργων White Fox. «Δεν είναι εγκαταλελειµµένη. Δεν είναι µουσείο. Όλα βρίσκονται στη θέση τους. Τα θρανία, οι πίνακες… Ωστόσο δεν µπορεί κάποιος να την επισκεφθεί παρά µόνο κατόπιν ραντεβού µε τη Μονή της Αγίας Τριάδος που λειτουργεί δίπλα. Με την ευκαιρία της έκθεσης όµως θα είναι προσβάσιµη σε όλους επί 25 ηµέρες», συνεχίζει για τη σκαρφαλωµένη στον Λόφο της Ελπίδας Σχολή, πάνω στα κεραµίδια της οποίας στέκονται τα γλαροπούλια. Για να ανακαλύψουν οι επισκέπτες τα έργα τέχνης και συνάµα τα ίχνη της Πόλης θα πρέπει να σταθούν στο εσωτερικό προαύλιο, όπου κάποτε οι µαθητές έπαιζαν πινγκ πονγκ, αλλά και στις ίδιες τις αίθουσες.
Πηγή: Τα Νέα, Μ. Αδαμοπούλου, 4/8/10
