Αν και πολυτραυµατίας σε βαριά κατάσταση, η πρώτη κερκίδα του Θεάτρου της Δωδώνης -ενός από τα µεγαλύτερα και σηµαντικότερα θέατρα του αρχαίου ελληνικού κόσµου που «αργοπεθαίνει»- παίρνει παράταση ζωής στις πρώτες βοήθειες του υπουργείου Πολιτισµού. Και ενώ η σωτηρία της ανοίγει τον δρόµο για να σωθούν και οι υπόλοιπες οκτώ κερκίδες του θεάτρου, η τοπική κοινωνία αντιδρά και µιλάει για «τσιµεντοποίηση» του µνηµείου, ζητώντας επιµόνως τη χρήση του. «Το πρόβληµα είναι µεγάλο και υπήρχε ήδη από την αρχαιότητα» επισήµανε ο πρόεδρος της Επιστηµονικής Επιτροπής Δωδώνης, επίκουρος καθηγητής Αρχιτεκτονικής Γιώργος Σµύρης, κατά τη συνεδρίαση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συµβουλίου που έδωσε το πράσινο φως για τη συνέχιση των εργασιών. «Ο ασβεστόλιθος διαλύεται και µαζεύουµε τη λατύπη µε τους κουβάδες. Από το 75% του αρχαίου υλικού, στο 25% η φθορά βρίσκεται σε εξέλιξη».
Το αποτέλεσµα είναι σε µεγάλο τµήµα του θεάτρου (χτίστηκε την περίοδο 297-272 π.Χ. επί βασιλείας Πύρρου) να λείπει το 1/3 του ύψους των εδωλίων. Για να σωθεί δε όσο από το αρχαίο υλικό έχει αποµείνει και έχει καταφέρει να αντέξει στη διάβρωση που προκαλούν οι καιρικές συνθήκες χρειάστηκε να ξηλωθεί, να συντηρηθεί και να επανατοποθετηθεί σε στεγανοποιηµένο υπόβαθρο-«θώρακα» από τεχνητό λίθο που δεν θα επιτρέψει να συνεχιστεί η καταστροφή. Η χρήση φυσικού λίθου αποκλείστηκε καθώς πολύ γρήγορα θα άρχιζε και αυτός να διαβρώνεται ενώ δεν θα µπορούσε να εφαρµόσει πάνω στο αρχαίο υλικό.
Αν και το έργο της αναστήλωσης της πρώτης ανατολικής κερκίδας του κάτω διαζώµατος (δεξιά όπως κοιτάζει ο επισκέπτης το κοίλον) έπρεπε να είναι ήδη έτοιµο από το 2008, η καθυστέρηση ήταν αναπόφευκτη. Όχι µόνο λόγω της δυσκολίας του εγχειρήµατος και επειδή στο πλαίσιο του πιλοτικού προγράµµατος έπρεπε να συντηρηθούν οι 980 λίθοι του κάτω διαζώµατος, αλλά και γιατί το έργο έγινε αντικείµενο πολιτικής εκµετάλλευσης προκαλώντας ασυνέχειες στην έκβασή του.
Όταν το έργο ολοκληρωθεί -περίπου το 2015- θα έχουν αναστηλωθεί και εννέα κερκίδες του κάτω διαζώµατος, χωρητικότητος 4.000 θέσεων (συνολικά το θέατρο εκτιµάται ότι φιλοξενούσε 17.000 – 18.000 θεατές) σύµφωνα µε τον πολιτικό µηχανικό του έργου Πέτρο Κατσούδα. Το κόστος υπολογίζεται σε 4 εκατ. ευρώ, αλλά έχουν εξασφαλιστεί 3 εκατ. από το ΕΣΠΑ.
Ενστάσεις και επεισόδια
Προβληµατισµό ωστόσο προκάλεσε το αισθητικό αποτέλεσµα της αναστήλωσης της πρώτης κερκίδας του θεάτρου. Τα σηµεία επαφής αρχαίου και νέου υλικού -φθάνει το 40%- πρόκειται να βελτιωθούν στην επόµενη κερκίδα, ενώ προς το παρόν δεν πρόκειται να πατιναριστεί ο κατάλευκος φυσικός λίθος που χρησιµοποιήθηκε για την αναστήλωση του αναλήµµατος και της κλίµακας. Αναπάντητο µένει και το ερώτηµα αν το θέατρο θα δοθεί για χρήση µετά την ολοκλήρωση των έργων. Οι παραστάσεις έχουν σταµατήσει από το 1999 για λόγους προστασίας του µνηµείου, η τοπική κοινωνία όµως αρνείται να χρησιµοποιήσει το λυόµενο θέατρο που έχει τοποθετηθεί στον χώρο για να εξυπηρετεί την ανάγκη εκδηλώσεων, ενώ κατά την αυτοψία της ολοµέλειας του ΚΑΣ στο πιλοτικά αναστηλωµένο τµήµα της κερκίδας δηµιουργήθηκαν επεισόδια.
Πηγή: Τα Νέα, Μ. Αδαμοπούλου, 22/7/10
