Ένα ιερό έχει φέρει στο φως η αρχαιολογική έρευνα στην αρχαία Θουρία, μια σημαντική πόλη της Μεσσηνίας, με ιστορία που φθάνει πίσω στην προϊστορική εποχή. Και παρ΄ ότι είναι νωρίς ακόμη για να προσδιοριστεί ο χαρακτήρας του, τα ως τώρα στοιχεία συγκλίνουν στη λατρευτική χρήση του. Είναι η τράπεζα προσφορών κυρίως που η θέση της, όπως είναι γνωστό στους αρχαιολόγους, βρίσκεται πάντα μέσα σε ιερό οικοδόμημα, όπως ακριβώς συμβαίνει και στην προκειμένη περίπτωση. Πρόκειται για το ένα από τα τρία κατά παράταξη κτίρια μνημειώδους κατασκευής που ανασκάπτονται στην αρχαία Θουρία. Χρονολογούνται στην Κλασική Εποχή και ήδη θεωρούνται δημόσια οικοδομήματα, όπως αποδεικνύει η σφραγίδα επάνω σε κεραμίδια του ενός όπου αναγράφεται η λέξη «ΔΑΜΟΣΙΟΙ».
Δύο όρθιες πλάκες που καταλήγουν στις κάτω άκρες τους σε λεοντοπόδαρα, ενώ από πάνω καλύπτονταν από μία τρίτη, συνθέτουν την τράπεζα προσφορών, το τελευταίο εύρημα των ανασκαφών, οι οποίες διεξάγονται από την έφορο Αρχαιοτήτων κυρία Ξένη Αραπογιάννη. Εντοπίστηκε στο τρίτο κατά σειρά κτίριο το οποίο έχει μνημειώδη πρόσοψη με δύο βαθμίδες και δωρικούς ημικίονες, ενώ το εσωτερικό αλλά και το εξωτερικό του δάπεδο- το οποίο διατηρείται πλήρως – είναι κατασκευασμένο από χαλίκια λευκά, μελανά και κόκκινα. Ακόμη ένα εύρημα στο εσωτερικό του κτιρίου ήταν μια βάση με κοιλότητα που χρησίμευε για την τοποθέτηση κάποιου αντικειμένου, ενώ από τις επιχώσεις που είχαν κατακλύσει με τα χρόνια το κτίριο ανασύρθηκε ένα μικρό ανάγλυφο που φέρει την παράσταση Σάτυρου.
Επάνω σε άνδηρο είχαν ανεγερθεί τα οικοδομήματα που έρχονται σιγά σιγά στο φως, μία ακόμη απόδειξη της ιδιαίτερης χρήσης τους, ενώ τα περιβάλλει ισχυρός αναλημματικός τοίχος. Το πρώτο κτίριο, που έχει αποκαλυφθεί σε μήκος 7,15 μ. και πλάτος 5 μ., σώζεται σε ύψος 2,40 μ. Ανάμεσα στην άφθονη κεραμική που βρέθηκε στο εσωτερικό του επισημαίνεται ιδιαιτέρως το τμήμα ενός ανάγλυφου πήλινου πλακιδίου που φέρει παράσταση της Αθηνάς με το κράνος και την ασπίδα της.

Το δεύτερο κτίριο, μήκους περί τα 10 μ., σώζει στη θέση τους τους κατώτερους σπονδύλους τριών ιωνικών κιόνων, ενώ πολλά αρχιτεκτονικά μέλη του είναι διάσπαρτα στον χώρο. Στις πήλινες κεραμίδες αυτού του κτιρίου βρέθηκαν τα σφραγίσματα, ενώ άλλες έφεραν ανάγλυφα ανθέμια χρωματισμένα με ζωηρά χρώματα.
Λείψανα της αρχαίας Θουρίας είχαν επισημανθεί από παλαιά, ωστόσο μόλις τώρα πραγματοποιείται συστηματική έρευνα. Η ακρόπολη της πόλης, μάλιστα, κατά την Κλασική Εποχή έχει εντοπιστεί από επιγραφικές μαρτυρίες στη βορειότερη κορυφή των Ελληνικών.

Ήταν το κέντρο της περιοχής
Η πρώτη κατοίκηση στην περιοχή της αρχαίας Θουρίας υπολογίζεται στα 2500-2000 π.Χ. ενώ το ομηρικό της όνομα ήταν Άνθεια Βαθύλειμος. Ο Παυσανίας αναφέρει: «Οι Φαρές απέχουν από τη θάλασσα έξ περίπου στάδια. Από ΄κεί, προχωρώντας κανείς 80 στάδια προς τα ενδότερα της Μεσσηνίας, έχει την πόλη των Θουριατών, η οποία λένε πως στα Ομηρικά έπη έχει το όνομα Άνθεια». Ως το 369 π.Χ. ήταν η σημαντικότερη πόλη της Δυτικής Μεσσηνίας (τη διαδέχθηκε η αρχαία Μεσσήνη). Άνθησε και στη Ρωμαϊκή Εποχή, ενώ κατά τον Μεσαίωνα αλλά και στα χρόνια της Τουρκοκρατίας κατοικούνταν με την ονομασία Ελληνικά ή Παλιόκαστρο.

Πηγή: Το Βήμα, Μ. Θερμού, 8/6/10