«Η άλωση ήταν αποτέλεσμα της πολιτικής, αλλά και της διαγωγής των ίδιων των Βυζαντινών αυτοκρατόρων, οι οποίοι με δύο δυναστικούς πολέμους και ένα εμφύλιο – θρησκευτικό διχασμό άνοιξαν οι ίδιοι πρώτοι τις πύλες της αυτοκρατορίας τους στην οθωμανική πλημμυρίδα, που κατέκλυσε και τη Μικρά Ασία και την Ελλάδα και όλα τα υπόλοιπα εδάφη. Δεν ήταν η δήθεν ξεχασμένη ανοιχτή πυλίδα της Κερκόπορτας, για την οποία, ακόμα και σήμερα, δεν είμαστε βέβαιοι αν υπήρξε καν μικρή πόρτα με το όνομα Κερκόπορτα».
Ο δημοσιογράφος και συγγραφέας της τετραλογίας για την «Παλαιολόγεια Δυναστεία», Γιώργος Λεονάρδος, σε ομιλία του το Σάββατο, 29/5 με θέμα «Περί Αλώσεως και των Μετέπειτα Γεγονότων» στο Ιστορικό Αρχείο-Μουσείο Ύδρας, με την ευκαιρία της επετείου της 29ης Μαΐου 1453, αναφέρθηκε διεξοδικά στην παλαιολόγεια εποχή, τονίζοντας και τα καλά και τα κακά πεπραγμένα των Παλαιολόγων.
Ο ομιλητής ανέλυσε ολόκληρη την περίοδο αυτής της δυναστείας από τον Μιχαήλ Η’ Παλαιολόγο, τον γιο και διάδοχό του, τον Ανδρόνικο Β’ Παλαιολόγο, τον Ανδρόνικο 3ο, τον εγγονό του.
Τον εμφύλιο αγώνα του φίλου του Ιωάννη Καντακουζηνού εναντίον του γιου του Ιωάννη Ε’… Αλλά και ο Ιωάννης Ε’ μετά την επικράτησή του αντιμετώπισε τη στάση του πρωτότοκου γιου του, Ανδρόνικου Δ’, ο οποίος τελικά ανετράπη από τον πατέρα του και περιορίστηκε στη γειτονική Σηλυβρία.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, συνέχισε ο ομιλητής, νέος διχασμός προέκυψε στην αυτοκρατορία μεταξύ «Ενωτικών» που ήθελαν την ένωση της Ορθόδοξης με τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, διαβλέποντας ότι ήταν η μόνη διέξοδος για να σωθούν από την οθωμανική λαίλαπα που τους απειλούσε πια ανοιχτά, και τους «Ανθενωτικούς», οι οποίοι προτιμούσαν το τούρκικο φέσι από το φράγκικο φακιόλι.
«Αυτά ήταν τα αίτια της πτώσης της Πόλης. Οι δυναστικοί πόλεμοι, οι εμφύλιες διαμάχες και ο διχασμός, θρησκευτικός και πολιτικός», κατέληξε ο κ. Λεονάρδος.
Πήραν μάθημα οι Νεοέλληνες από τα «κατορθώματα» αυτά των Βυζαντινών, αναρωτήθηκε ο ομιλητής. Εξέφρασε τις αμφιβολίες του. «Πιθανόν γιατί δεν μας δίδαξαν την Ιστορία σωστά με όλες τις αλήθειες της, ευφρόσυνες, δυσάρεστες και καταθλιπτικές».
Πηγή: Έθνος, Α. Καράλη, 31/5/10
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11380&subid=2&pubid=13835006
