Την ευκαιρία να συναντηθούν με το ιστορικό παρελθόν της πόλης τους προσφέρει στους Τούρκους η έκθεση «Οι Ελληνορθόδοξες Εκκλησιές στην Κωνσταντινούπολη πριν από την περίοδο του Τανζιμάτ» που πραγματοποιείται στο Σισμανόγλειο Μέγαρο της Πόλης υπό την αιγίδα του Γενικού Προξενείου της Ελλάδας στην Τουρκία.
Η πρώτη στο είδος της έκθεση, που επιμελήθηκε ο Τούρκος βυζαντινολόγος δρ Ζαφέρ Καρατζά, παρουσιάζει 53 εκκλησίες που χτίστηκαν πριν από τη δεύτερη Άλωση και μέχρι το Φιρμάνι (μεταρρυθμιστικό διάταγμα) του Τανζιμάτ (1839-1856), το οποίο αναγνώρισε για πρώτη φορά νομικά δικαιώματα σε μη μουσουλμάνους Οθωμανούς υπηκόους, εξασφαλίζοντάς τους ισονομία, ισότητα και ασφάλεια.
Παρά το γεγονός ότι το δημοκρατικό άνοιγμα που επιχειρεί η κυβέρνηση Ερντογάν και η ανακήρυξη της Πόλης σε «Πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης για το 2010», ευνοούν τέτοιου είδους -ριψοκίνδυνες τα παλαιότερα χρόνια – πρωτοβουλίες, η διοργάνωση έκθεσης με αυτό το θέμα είναι ένα εγχείρημα που απαιτεί ιδιαίτερη τόλμη.
Η έκθεση περιλαμβάνει 53 ευμεγέθη ταμπλό με φωτογραφίες, ιστορικά στοιχεία και επεξηγηματικά σχόλια σε ελληνικά και τουρκικά, για τις εκκλησίες, την αρχιτεκτονική και τη λειτουργική χρήση των ναών της συγκεκριμένης περιόδου.
Κατά την οθωμανική περίοδο, μετά την Άλωση, πολλές από τις προϋπάρχουσες βυζαντινές εκκλησίες μετατράπηκαν σε τεμένη, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα την Αγιά Σοφιά που μεταβλήθηκε σε τζαμί από τον σουλτάνο Μωάμεθ Β΄. Οι υπόλοιπες λειτουργούνταν από τους ορθόδοξους Ρωμιούς της Πόλης. Πολλές όμως από τις λεηλατημένες εκκλησίες οι οποίες εξακολουθούσαν να είναι εκτεθειμένες σε επιδρομές κινδύνευαν να διαλυθούν και να χρησιμοποιηθούν ως οικοδομική πρώτη ύλη. Ωστόσο οι αυστηροί οθωμανικοί κανονισμοί για την αναστήλωσή τους απαιτούσαν την εξάλειψη κάθε εξωτερικού χαρακτηριστικού, όπως ο τρούλος, ο σταυρός ή το καμπαναριό.
Οι εκκλησίες της περιόδου είναι κατά κανόνα μικρές, λιτές βασιλικές με ξύλινη στέγη. Το φιρμάνι του Τανζιμάτ αίρει τους περιορισμούς, καθιστά δυνατή την ανοικοδόμηση και την ανέγερση νέων ναών, διευκολύνοντας την άνθιση ενός νέου πληθωρικότερου αρχιτεκτονικού ύφους. Πρόκειται εν ολίγοις για ένα είδος εκκλησιών που αποτελούν τον συνδετικό κρίκο μεταξύ των βυζαντινών εκκλησιών και των ελληνορθόδοξων ναών που χτίστηκαν στην ύστερη οθωμανική εποχή μετά το Τανζιμάτ.
Α.Μ.
Πηγή: Καθημερινή, Σ. Γιανναρά, 31/1/10
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_civ_1_31/01/2010_388743
