Μύθος φαίνεται ότι είναι η αντίληψη ότι το άγχος είναι φαινόμενο της σύγχρονης εποχής. Αν και ταυτίστηκε ως παθολογική κατάσταση μόλις στη δεκαετία του ’30, η συνεχής φοβία και αγωνία για το μέλλον που ονομάζουμε άγχος ταλαιπωρούσε τον άνθρωπο και στο παρελθόν, ακόμα και κατά την προβιομηχανική περίοδο. Αυτό τουλάχιστον δείχνουν τα αποτελέσματα χημικών αναλύσεων σε δείγματα από μαλλιά που προέρχονται από μούμιες του Περού.
Η πρωτοποριακή έρευνα, που πραγματοποιήθηκε από ομάδα επιστημόνων του Πανεπιστημίου του Δυτικού Ontario του Καναδά και δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Journal of Archaeological Science, ασχολήθηκε με την ορμόνη κορτιζόλη, που εκκρίνεται από όλο το σώμα κατά την εκδήλωση άγχους. Το ανθρωπολογικό υλικό που εξετάστηκε αποτελούνταν από μαλλιά δέκα ανθρώπων που έζησαν στο Περού μεταξύ του 550 και του 1532 μ.Χ. Ειδικότερα, τα επίπεδα κορτιζόλης στα μαλλιά των αρχαίων σωμάτων επιτρέπουν να ταυτιστούν και τα επίπεδα του άγχους που αισθάνθηκαν αυτοί οι άνθρωποι για ένα μικρό αλλά σημαντικό χρονικό διάστημα κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Η ανάλυση έδειξε ότι, εκτός από τα αναμενόμενα υψηλά επίπεδα άγχους που αναπτύσσονται κατά τη διαδικασία του θανάτου, η πλειοψηφία των νεκρών είχε αντιμετωπίσει πολλαπλές κρίσεις άγχους κατά τα τελευταία χρόνια της ζωής τους. Φαίνεται λοιπόν ότι η αγωνία του καθημερινού μόχθου ήταν μέρος της ζωής των αρχαίων Περουβιανών, παρά την απουσία από την κοινωνία τους διαφόρων παραγόντων που ταυτίζουμε με την ανάπτυξη του άγχους στις μέρες μας.
Τι απασχολούσε όμως τους Περουβιανούς; Σύμφωνα με την Emily Webb, ερευνήτρια επικεφαλής του προγράμματος, τα προβλήματα υγείας δημιουργούσαν άγχος ως εμπειρίες αναθεώρησης της ζωής. Η σημερινή έρευνα μπορεί λοιπόν να αποτελέσει πυξίδα για τον τρόπο που αντιμετώπιζαν οι αρχαίοι τέτοιες καταστάσεις, και πηγή αυτογνωσίας για το σημερινό άνθρωπο, που συνεχίζει να αντιμετωπίζει παρόμοιες καταστάσεις.
Πηγή: Eurekalert, 9/12/09
Ζ.Ξ.
