Πολύχρωμα ψηφιδωτά που αναπαριστούν λέοντες, πουλιά αλλά και ανθρώπινες μορφές εντόπισε φέτος ο ελληνικής καταγωγής αρχαιολόγος Βίκτωρ Σαριγιαννίδης, στη νεκρόπολη του Gonur, όπου σκάβει τα τελευταία τριάντα χρόνια ερευνώντας τον πολιτισμό της αρχαίας Μαργιανής (Margush).

Κατά την πρόσφατη παρουσίαση των ευρημάτων του στην εκδήλωση που έγινε προς τιμήν του στην Εταιρεία Ποντιακών Μελετών, ο δρ. Σαριγιαννίδης τόνισε ότι αυτά αντιπροσωπεύουν τις αρχαιότερες ζωόμορφες απεικονίσεις που συνδέονται με την περιοχή, καθώς μέχρι σήμερα η θέση αλλά και ο ευρύτερος χώρος της ερήμου Karakum είχε δώσει μόνο γεωμετρικές απεικονίσεις.

Tα ψηφιδωτά, που δεν σώζονται σε καλή κατάσταση, εντοπίστηκαν στο έδαφος των ταφικών θαλάμων ορισμένων μνημείων που ανασκάφηκαν κατά τις δύο προηγούμενες ανασκαφικές περιόδους της τελευταίας χρονιάς στο συνολικής έκτασης 10 εκταρίων νεκροταφείο του Gonur. Συνολικά έχουν αποκαλυφθεί μέχρι σήμερα 3.000 τάφοι που, αν και συλημένοι, έδωσαν και πάλι πλούσια κινητά ευρήματα, ενώ παρουσιάζουν και αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον. Ορισμένοι τάφοι θύμιζαν οικία με τα δωμάτια και την αυλή της. Η φετινή έρευνα έφερε στο φως και έναν νέου τύπου τάφο του οποίοι ο τρόπος χρήσης δεν έχει αποσαφηνιστεί ακόμη. Θα χρειαστεί όμως ακόμη πολλή δουλειά για να ανασκαφεί στο σύνολό του το νεκροταφείο αλλά και να αποκαλύψει τα μυστικά του. Μέχρι τώρα πάντως έχουν έρθει στο φώς ασυνήθιστα στοιχεία που επιτρέπουν στον δρα Σαριγιαννίδη να διατυπώσει ιδιαίτερα πρωτότυπες θεωρίες για το τι μπορεί να αντιπροσωπεύει το Gonur για τον παγκόσμιο πολιτισμό.

Η ανθρωπολογική λοιπόν έρευνα έδειξε ότι οι νεκροί του Gonur, είχαν μέσο όρο ζωής τα 34,3 χρόνια και προέρχονταν από τη Συρία, την Ανατολία, το Κουρδιστάν και το Αιγαίο. Τα στοιχεία επίσης που προέρχονται από την οικιστική περιοχή της θέσης μαρτυρούν ότι οι πρώιμοι αυτοί μετανάστες εισήγαγαν στην κτηνοτροφική αυτή περιοχή τη γνώση της καλλιέργειας της γης, που είχε ήδη αναπτυχθεί στον τόπο καταγωγής τους. Μιλάμε λοιπόν για μια σχετικά άγνωστη καμπή της ανθρώπινης ιστορίας, όπου μεσογειακής προέλευσης πληθυσμοί μεταναστεύουν από τη δύση προς την ανατολή. «Εισήγαγαν αρδευτικά έργα μεγάλης κλίμακας, απλώθηκαν σε όλη την περιοχή ως τα Ιμαλάια και τη δυτική Κίνα και είχαν ως θρησκεία τον ινδοϊρανικό παγανισμό. Από αυτόν εξελίχθηκε αργότερα ο ζωροαστρισμός. Οι βωμοί της φωτιάς, η προσεκτική αποθήκευση της στάχτης, οι σπονδές με υγρά από τη σύνθλιψη της κάνναβης κι άλλων παραισθησιογόνων ουσιών, η καθαρότητα της γης, η ταφή σκύλων, είναι μερικά χαρακτηριστικά του πολιτισμού που εισήχθη το 2200 π.Χ.», λέει ο δρ Σαριγιαννίδης.

Είναι λοιπόν η Μαργιανή, με τα ανάκτορα, τους ναούς και τους τάφους της «το πέμπτο κέντρο πολιτισμού» όπως ισχυρίζεται ο δρ Σαριγιαννίδης; Η έρευνα που θα συνεχιστεί δεδομένων και των πόρων, θα δείξει…

Πηγή: Ελευθεροτυπία, 25/11/09

http://www.enet.gr/?i=news.el.texnes&id=105449

Ζ.Ξ.