Σπαράγματα μινωίζουσας τοιχογραφίας με μπλε φόντο, στοιχείο μοναδικό μέχρι σήμερα στο Ισραήλ, αποκαλύφθηκαν κατά τη διάρκεια της πρόσφατης ανασκαφής στη θέση Tell Kabri. Είναι ένα από τα πολλά δείγματα μινωιζόντων τοιχογραφιών που έχουν αποκαλυφθεί κατά τη διάρκεια προηγούμενων περιόδων αρχαιολογικής μελέτης του χαναανιτικού ανακτόρου της θέσης.
“Ήταν, χωρίς αμφιβολία, μια συνειδητή απόφαση που ελήφθη από ηγεμόνες της πόλης οι οποίοι επιθυμούσαν να συνδεθούν με τον πολιτισμό της Μεσογείου, χωρίς να υιοθετήσουν στυλιστικά πρότυπα της Συρίας και της Μεσοποταμίας, όπως γινόταν με τις άλλες πόλεις της Χαναάν. Οι Χαναανίτες αυτοί ζούσαν στην Ανατολή αλλά ήθελαν να αισθάνονται Ευρωπαίοι” εξηγεί ο δρ Assaf Yasur-Landau του Πανεπιστημίου της Haifa το οποίο πραγματοποιεί και τις ανασκαφές στο χώρο.
H θέση Tell Kabri, σε άμεση γειτνίαση με το Kibbutz Kabri κοντά στη Nahariya περιλαμβάνει τα ερείπια μιας χαναανιτικής πόλης της Μέσης Εποχής του Χαλκού (2000-1550 π.Χ.). Στο κέντρο της πόλης, η οποία ήταν και η σημαντικότερη της δυτικής Γαλιλαίας την περίοδο εκείνη, σώζονται τα ερείπια του ανακτόρου των αρχόντων της. Η ανασκαφική έρευνα στη θέση ξεκίνησε το 1986 από τον αείμνηστο καθηγητή Aharon Kempinski, για να διακοπούν το 1993. Κατά τα τελευταία χρόνια όμως η ανασκαφική έρευνα συνεχίστηκε υπό την εποπτεία του δρα Yasur-Landau, του Leon Recanati (Ινστιτούτο Ναυτιλιακών Σπουδών, Πανεπιστήμιο της Haifa) και του Καθηγητή Eric Cline του αμερικανικού Πανεπιστημίου George Washington. Μοναδικό στην περίπτωση της θέσης είναι το γεγονός ότι μετά την ερήμωση της αρχαίας πόλης δεν υπήρξε συνέχεια στην οικιστική/οικοδομική δραστηριότητα, με αποτέλεσμα το Tell Kabri να είναι η μόνη χαναανιτική πόλη που μπορεί να ανασκαφεί στο σύνολό της. Το ίδιο φυσικά ισχύει και για το ανάκτορο, το οποίο απλώνεται σε έκταση μεταξύ 1 και 1,5 στρεμμάτων. «Η διατήρηση της πόλης μας δίνει τη δυνατότητα να διαμορφώσουμε μια πλήρη εικόνα της πολιτικής και κοινωνικής ζωής κατά τη περίοδο της κυριαρχίας των Χανααναίων. Μπορούμε να αποκαλύψουμε αν υπήρχε ή όχι μια κεντρική κυβέρνηση, αν επιβάλλονταν φόροι, τι είδους γεωργική δραστηριότητα ασκούνταν και πώς πραγματοποιούνταν η πολιτική δραστηριότητα την εποχή εκείνη” εξηγεί ο δρ Yasur-Landau.
Η πρόσφατη ανασκαφική περίοδος επέτρεψε στους ερευνητές να προσεγγίσουν τις πολιτισμικές προτιμήσεις των ηγεμόνων. Αν η ανασκαφή στο Τell Hazor στο βόρειο Γαλιλαίας – η μεγαλύτερη χαναανιτική πόλη της περιόδου – αποκάλυψε ποικιλία γλυπτών συριακής και μεσοποταμιακής τεχνοτροπίας, κανένα στοιχείο για το στυλιστικό αυτό ύφος δεν ήρθε στο φως στο Tell Kabri. Μέχρι σήμερα, τα σπαράγματα μιας τοιχογραφίας που είναι συγγενή στυλιστικά με εκείνες του Ακρωτηρίου της Θήρας και αποκαλύφθηκαν κατά τη διάρκεια προηγούμενης ανασκαφικής περιόδου στη θέση, θα μπορούσαν θεωρηθούν μοναδική περίπτωση. Ωστόσο, η αποκάλυψη και άλλων παρόμοιων έργων ενισχύει την άποψη ότι στο Tell Kabri υπήρξε μια πόλη που δεν είχε μόνο εμπορικές σχέσεις με τις μεσογειακές βασίλεια, αλλά σχετιζόταν μαζί τους και πολιτιστικά. Σύμφωνα και πάλι με τον δρα Yasur-Landau “Σε αντίθεση με την Hazor, η οποία είχε εμπορικούς και πολιτισμικούς δεσμούς με τη Συρία και τη Μεσοποταμία, οι άρχοντες της πόλης στο Tell Kabri επέλεξαν συνειδητά την εναλλακτική λύση της Μεσογείου, ειδικά σε σχέση με τους πολιτισμούς του Αιγαίου, το οποίο χωρίς αμφιβολία φαινόταν πιο εξωτικό για τους κατοίκους της περιοχής”.
Τα υπόλοιπα ευρήματα της πρόσφατης ανασκαφικής περιόδου φωτίζουν άλλες πλευρές του τρέχουσα ζωή στη χαναανιτική πόλη. Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι οι κυβερνώντες είχαν διεκδικήσει ιδιόκτητες εκτάσεις, προκειμένου να οικοδομηθεί τόσο το ανάκτορο όσο και η τελετουργική πομπική οδός που το περιβάλλει. Οι ερευνητές επίσης ξεκίνησαν να ανασκάπτουν ένα διάδρομο που είχε εντοπιστεί πέρυσι και όπου βρέθηκαν δεκάδες κεραμικά αγγεία, όπως αποθηκευτικούς πίθους, ρηχούς σκύφους, κύπελλα, και πρόχους. Ο διάδρομος, που πιθανότατα χρησίμευε ως αποθηκευτικός χώρος, ήταν φραγμένος από τους αρχαίους κατοίκους, και ως εκ τούτου υπολείμματα των ουσιών που υπήρχαν στα κεραμικά αυτά σκεύη διατηρήθηκαν όπως και πολλά οστά ζώων. “Τα οστά και οι ουσίες που είχαν παραμείνει απεστάλησαν για εξέταση, οπότε θα είμαστε σύντομα σε θέση να γνωρίζουμε περισσότερα σχετικά με την τυπική διατροφή της περιόδου εκείνης, στη συγκεκριμένη περιοχή” προσθέτει ο δρ Yasur-Landau.
Πηγή: Eurekalert, 09/11/09
http://www.eurekalert.org/pub_releases/2009-11/uoh-rom110909.php
Z.Ξ
