Ολοκληρώθηκαν οι εργασίες αποκατάστασης τμήματος της Μονής του Αγίου Λαυρεντίου στο Πήλιο. Ο τελευταίος από τους τρεις ορόφους της Μονής που διαθέτει ξύλινο χαγιάτι, με τζαμαρίες, αποτελεί κομψοτέχνημα κατασκευής, ενώ μένει να εκτελεστούν εργασίες τόσο στον κάτω όροφο όσο και στο ισόγειο.
Αξίζει να σημειωθεί πως με τον Άγιο Λαυρέντιο, το αρχαιότερο βυζαντινό μοναστήρι στην περιοχή του Πηλίου, έχουν ασχοληθεί διάφοροι ερευνητές διαχρονικά, ιδιαίτερα δε με το καθολικό του μοναστηριού, που χρονολογείται το 14ο αιώνα.
Αν και δεν υπάρχουν βέβαιες ιστορικές μαρτυρίες, η βόρεια πτέρυγα, η μόνη σωζόμενη από τις τρεις του μοναστηριού, φαίνεται πως οικοδομήθηκε μέσα στον 17ο, το αργότερο στις αρχές του 18ου αιώνα.
Η πτέρυγα αυτή, που διαμορφωνόταν σε τρεις στάθμες, χρησίμευε για τη διαμονή των μοναχών καθώς επίσης και άλλες λειτουργικές ανάγκες τους (αποθηκευτικοί χώροι, χώροι υγιεινής κ.λπ.).
Από τα μέσα του 19ου αιώνα, το μοναστήρι αρχίζει να παρακμάζει ενώ οι διάφορες καταστροφές που συνέβησαν κατά τη διάρκεια του 20ού αι., αλλοιώνουν τα ιστορικά κτίρια και τις κατασκευές του.
Το 2001, μια μικρή γυναικεία αδελφότητα εγκαθίσταται στο μοναστήρι και με τη συνδρομή της Μητρόπολης Δημητριάδος και Αλμυρού, κρατικών και άλλων φορέων προσπαθεί να οργανώσει τη ζωή της εκεί, αναδεικνύοντας ταυτόχρονα την ιστορική και αρχαιολογική αξία του μοναστηριού.
Α.Μ.
Πηγή: Ελευθερία, 26/9/09
http://www.eleftheria.gr/viewarticle.asp?aid=12620&pid=12&CategoryID=12
