Επισκέψιμος είναι πλέον ο αρχαιολογικός χώρος της Πέλιννας στο νομό Τρικάλων μετά τα έργα ανάδειξης και αποκατάστασης, που πραγματοποιήθηκαν και ολοκληρώθηκαν στον παραπάνω χώρο.
Η αρχαία Πέλιννα ή Πελινναίον, πόλη της τετράδος Εστιαιώτιδος, απλωνόταν στην αριστερή όχθη του Πηνειού ποταμού, στη δυτική Θεσσαλία, ανάμεσα στην Τρίκκη και τη Φαρκαδόνα.
Σύμφωνα με τον Αρριανό, από την πόλη της Πέλιννας πέρασε, το 335 π.Χ., ο Μέγας Αλέξανδρος με το στρατό του, κατά την ξαφνική κάθοδό του εναντίον των Θηβαίων. Οι κάτοικοι της Πέλιννας ακολούθησαν τους Μακεδόνες σ’ όλες τις επιχειρήσεις μέχρι το 191 π.Χ., όταν την πόλη κατέλαβαν οι Αθαμάνες με αρχηγό τον Αμύνανδρο, κατά τον Αντιοχικό πόλεμο. Μετά την κατάλυση της Μακεδονίας, το 168 π.Χ., επιβλήθηκε πλήρης ρωμαϊκή κυριαρχία, τόσο στη Θεσσαλία, όσο και την Μακεδονία.
Την πόλη ίδρυσε ο Πέλιννος, που ήταν γιος του Οιχαλιέα, από την πόλη του Ευρύτου Οιχαλία.
Η πρώτη αναφορά της Πέλιννας γίνεται από τον Πίνδαρο, που την αναφέρει ως πατρίδα του Ιπποκλή, ο οποίος νίκησε στα Πύθια, σε αγώνες διαύλου το 498 π.Χ. Οι αρχαίες μαρτυρίες και τα αρχιτεκτονικά λείψανα μας δίνουν πληροφορίες για τη ζωή της πόλης, κυρίως κατά τον 4ο αι. π.Χ. και τους μετέπειτα αιώνες.
Η Πέλιννα, στο α’ μισό του 4ου αι. ακολουθούσε πολιτική αντίθετη προς τις Φερές, ενώ η Τρίκκη και η Φαρκαδόνα ανήκαν στην παράταξη των Φεραίων. Το 357 π.Χ., ύστερα από πρόσκληση των Αλευάδων της Λάρισας, κατέβηκε στη Θεσσαλία ο Μακεδόνας βασιλιάς Φίλιππος ο Β΄, που «απελευθέρωσε» τις θεσσαλικές πόλεις από την κυριαρχία των Φεραίων. Ο Φίλιππος ενίσχυσε την τείχιση και την οικοδόμηση της Πέλιννας και εγκατέστησε μόνιμη μακεδόνικη φρουρά.
Η αρχαία Πέλιννα, μετά τα μέσα του 4ου αι. π.Χ. επεκτάθηκε και οχυρώθηκε με ισχυρό τείχος. Το τείχος αυτό κατασκευάστηκε σύμφωνα με τις αρχές της πολεμικής τέχνης των ύστερων κλασικών και πρώιμων ελληνιστικών χρόνων, κατά το ισόδομο τραπεζιόσχημο σύστημα τειχοδομίας.
Οι οριζόντιοι γωνιόλιθοι, από ντόπιο λευκόφαιο ασβεστόλιθο από τα λατομεία της περιοχής, έχουν τις μακρές πλευρές οριζόντιες και εντελώς παράλληλες, ενώ οι στενές πλευρές είναι ακανόνιστες και διατάσσονται αριστερά ή δεξιά από μια νοητή κατακόρυφη γραμμή. Η εξωτερική επιφάνεια των λίθων είτε έχει αδρή επεξεργασία λάξευσης με χοντρό βελόνι ή αφέθηκε σε πολλές περιπτώσεις, εντελώς ακατέργαστη.

Πηγή: Το Βήμα, 22/9/09