«Ερωτεύτηκα πολύ. Έζησα όλη μου τη ζωή ερωτευμένος. Με την κυριολεξία του όρου. Με συγκίνηση», λέει ο καθηγητής Εμμανουήλ Κριαράς.
«Έρωτας είναι η επιδίωξη του ιδανικού. Σε όλες του τις εκφάνσεις. Ξεχωρίζω δύο: τον σαρκικό – πνευματικό έρωτα προς τη/τον σύντροφο και τον έρωτα προς την εργασία. Αυτό που λέμε φιλεργία.»
«Ο έρωτας είναι το αντίδοτο του θανάτου. Είναι ίσως η ίδια η ζωή. Μόνο όταν είσαι ερωτευμένος ζεις. Ειδάλλως είσαι… πέτρα…».
Όχι. Ο υπεραιωνόβιος πλέον (διάγει το 104ο έτος της ζωής του) ομότιμος καθηγητής της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ, Εμμανουήλ Κριαράς, δεν νιώθει «πέτρα»…
«Κρατώ ακόμα ψήγματα έρωτα και προς τη μνήμη της γυναίκας μου και προς την εργασία. Ζω. Νιώθω. Εργάζομαι ακόμα, αλλά με δυσκολία. Δεν δίδει η ζωή χωρίς έρωτα- ευτυχία…. »
«Ανυψώνει τον άνθρωπο ο έρωτας. Ο πραγματικός, ο αληθινός έρωτας»
…..
Ο έρωτας είναι:
– Η επιδίωξη του ιδανικού
– Η ίδια η ζωή
– Το αντίδοτο του θανάτου
– Η φιλεργία
– Η λύση, κυρίως στα χρόνια της… χολέρας στα οποία ζούμε
……
Απόσπασμα από τη συνέντευξη στη Βίκυ Χαρισοπούλου,
«Μια αγάπη για το καλοκαίρι», Τα Νέα, 22/7/2009
www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artid=4527814
