Αρχαιολογικά ευρήματα που χρονολογούνται από τη νεολιθική εποχή έως και τα πρώιμα ρωμαϊκά χρόνια και τα οποία εντάσσονται στην ευρύτερη περιοχή όπου ήκμασε η αρχαία Πέλλινα, μία από της σημαντικότερες πόλεις της τετράδας Εστιαιώτιδας, έφερε στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη, σύμφωνα με τον κ. Λεωνίδα Χατζηαγγελάκη, προϊστάμενο της ΛΔ΄ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων.
Κατά τη διαπλάτυνση της εθνικής οδού Τρικάλων – Λάρισας, στο τμήμα Φαρκαδόνα – Μεγαλοχωρίου, στην ευρύτερη περιοχή του χωριού Πετρόπορος, εντοπίστηκαν και διερευνήθηκαν διεξοδικά τμήματα, στα όποια αποκαλύφθηκαν σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα. Στις χιλιομετρικές θέσεις 45-727 και 45-685 ορίστηκαν αντίστοιχα οι Τομείς Α και Β.
Στον Τομέα Α τα αρχιτεκτονικά στοιχεία είναι λίγα. Αποκαλύφθηκαν, σύμφωνα με τον αρχαιολόγο, δύο πρόχειρα τοιχία, ένα τμήμα λιθόστρωτου και κάποια ενιαία τμήματα πατημένου πηλού, καθώς και κάποια μικρά στρώματα καταστροφής, που φαίνεται να σχετίζονται με πίθο που αποκαλύφθηκε στη θέση του.
Επισημαίνεται πως σε βάθος από 1,30 μ. έως 1.50 μ., αποκαλύπτεται ασβεστιτική κρούστα, πάνω από την οποία εντοπίζονται τα αρχιτεκτονικά στοιχεία που μας έδωσε η ανασκαφή.
Επίσης, έχουν καταγραφεί αρκετοί λακκοειδείς τάφοι, με τον σκελετό σε στάση εκτεταμένη ή συνεσταλμένη, ενώ καταγράφηκε και πληθώρα κινητών ευρημάτων και κεραμικής.
Στον τομέα Α εντοπίσθηκαν, επίσης, αγγεία, ακέραια ή τμήματα αυτών, όπως μυροδοχεία, θραύσματα ταφικού αγγείου (πιθανώς κυπέλλου), τμήματα μικκύλων αγγείων, καθώς και τμήματα αγγείων τεχνικής Μπρατισλάβα, όπως έχουν αποκαλυφθεί στην Πετρομαγούλα και στις Μικροθήβες, στην περιοχή του Βόλου.
Συλλέχθηκε ακόμη αγγείο, που στη μία πλευρά φέρει ανθρωπόμορφα χαρακτηριστικά (μάτια, φρύδια, μύτη) και αμυδρά αποδίδεται σχηματικά το στόμα με μία απλή καμπύλη. Τα αγγεία και η υπόλοιπη κεραμική χρονολογούνται στην πρώιμη εποχή του Χαλκού.
Στον Τομέα Β δεν αποκαλύφθηκε κάποιο άλλο αρχιτεκτονικό στοιχείο, πλην ημικυκλικής κατασκευής, που είναι ταφικός χώρος, καθώς στην εξωτερική-κυρτή πλευρά της ημικυκλικής κατασκευής αποκαλύφθηκε παιδικό κρανίο και εσωτερικά δεύτερο κρανίο ενήλικα, αποσαθρωμένο. Σε όλο το χώρο γύρω από το κρανίο το χώμα έχει υποστεί καύση.
Στην περιοχή, συλλέχθηκαν κυρίως κινητά ευρήματα, όπως κεραμικά και αντικείμενα καθημερινής χρήσης.
«Να επισημάνουμε επίσης- τονίζει ο κ. Χατζηαγγελάκης- ότι στον Τομέα Β αποκαλύφθηκαν 4 τάφοι, ένας εκ των οποίων μεταφέρθηκε στο Αρχαιολογικό
Μουσείο».
Πρόκειται για λακκοειδή τάφο, με σκελετό ενήλικα, ενταφιασμένου σε στάση συνεσταλμένη, με το αριστερό χέρι λυγισμένο στο ύψος της λεκάνης και το δεξί λυγισμένο στον αγκώνα και δίπλα στο κρανίο. Είναι τοποθετημένος πάνω στο φυσικό έδαφος και περιμετρικά από τη βόρεια πλευρά ορίζεται από τέσσερις μικρούς ασβεστόλιθους, που είναι τοποθετημένοι ημικυκλικά, γύρω από το σκελετό.
Ο σκελετός σώζεται ακέραιος και έχει μέγιστο ύψος 1,17 μ. (κατά τη στάση του ενταφιασμού του). Ο τάφος ήταν χωρίς κτερίσματα. Από την κεραμική, που άφθονη υπήρχε στο χώρο της ανασκαφής, χρονολογείται στη μέση εποχή του Χαλκού.
Παράλληλα με τους τομείς διερευνήθηκαν και άλλα σημεία. Στην χιλιομετρική θέση 38-480 αποκαλύφθηκε και διερευνήθηκε κεραμικός κλίβανος κυκλικού σχήματος, που σώζεται από το μέσον μέχρι τη βάση του.
Κατά τη διάνοιξη χαντακιού, μήκους 60 μ. και πλάτους 5 μ. κάθετου προς της εθνικής οδού, για τη δημιουργία τεχνικού έργου σχετικού με τη διαπλάτυνση του δρόμου, εντοπίστηκε, όπως σημειώνει ο υπεύθυνος αρχαιολόγος, στρώμα καταστροφής. Βρέθηκε σε μια λωρίδα μήκους 10 μ. και πλάτους 2 μ. στα δυτικά του έργου, σε βάθος 1,00 μ. από την φυσική επιφάνεια του εδάφους. Περιελάμβανε δε στρώμα από τμήματα κεράμων ατάκτως σκορπισμένα, ενώ κάτω από αυτό το στρώμα προέκυψαν τμήματα αγγείων ελληνιστικής περιόδου.
Στα ανατολικά του Πετροπόρου και σχεδόν εντός των ορίων του χωριού, πάνω σε χαμηλό λόφο-μαγούλα, εντός περιφραγμένου χώρου, ο οποίος χρησιμοποιούνταν ως μαντρί, διερευνήθηκαν τρεις τάφοι από λάρνακα ψαμμίτη και συλλέχθηκε και μια επιτύμβια στήλη.
Παράλληλα, στα ανατολικά του χωριού Πετρόπορος, κατά την κατασκευή του κόμβου αποκαλύφθηκε κτίριο σε σχήμα Π και νοτίως αυτού στρώμα καταστροφής (καταλαμβάνει έκταση περίπου 12,00×9,00 μ.), με μεγάλη ποσότητα κεραμικής και πολλά ίχνη καύσης.
Εντοπίστηκαν, επίσης, οστέινα εργαλεία, λεπίδες οψιανού και πυριτόλιθου, μια χάλκινη βελόνη, υφαντικά βαρίδια, καθώς κι ένα ειδώλιο γυμνής γυναικείας μορφής τύπου Φ. Τα αρχαιολογικά στοιχεία στη θέση αυτή χρονολογούνται στην Ύστερη εποχή του Χαλκού (Μυκηναϊκή).
Παράλληλα- καταλήγει ο κ. Χατζηαγγελάκης- εντοπίστηκαν 22 τάφοι (λακκοειδείς, λάρνακες και κιβωτιόσχημοι), καθώς και δύο σκελετοί ζώων (ενός αλόγου και ενός σκύλου).Επισημαίνεται ακόμη ότι στην ίδια ευρύτερη περιοχή εντοπίστηκε κλίβανος της ελληνιστικής εποχής σε βάθος 0,60μ από τη φυσική επιφάνεια του εδάφους. Ο κλίβανος διατηρείται σε αρκετά καλή κατάσταση. Είναι σχεδόν τετράγωνου σχήματος, διαστάσεων 3,00×3,15 μ. Στην πάνω επιφάνειά του εντοπίστηκαν, στις δύο πιο μακρές πλευρές, δύο σειρές αεραγωγών.
Όλα αυτά τα αρχαιολογικά ευρήματα, που χρονολογούνται από τη νεολιθική εποχή έως και τα πρώιμα ρωμαϊκά χρόνια, εντάσσονται στην ευρύτερη περιοχή, όπου ήκμασε η αρχαία Πέλλινα.
Πηγή: Το Βήμα., 10/6/09
