Ήδη από τη δεκαετία το ’80, η ομάδα, με επικεφαλής τον Mohamad Abdul Maqsoud, ανασκάπτει ένα ισχυρότατο οχυρωματικό κτίσμα στην περιοχή Tell Hebua στην Qantara του Σινά, και σε απόσταση 15 μόλις χλμ., από την ακτή.
Σύμφωνα με τον ερευνητή, το κτίσμα εντάσσεται σε ομάδα οχυρωματικών έργων τα οποία χαρακτήριζαν την αρχαία τοποθεσία Tharu. Σύμφωνα με τις αρχαίες πηγές το Tharu είχε μεγάλη στρατηγική και εμπορική σημασία καθώς αποτελούσε την άμεση πρόσβαση τόσο στο Νείλο όσο και στην Έρημο του Σινά, το φυσικό σύνορο της Αιγύπτου με τις γειτονικές της χώρες. Από επιγραφικές μαρτυρίες από το ναό του Karnak είναι γνωστό ότι η τοποθεσία χαρακτηριζόταν από δύο οχυρά, τα οποία πλαισίωναν τις δύο όχθες του Νείλου και χρησίμευαν ως σημεία ελέγχου των Β.Α. συνόρων της χώρας.
Για την κατασκευή του φρουρίου, οι αρχαίοι τεχνίτες χρησιμοποίησαν πλίνθους, καθώς η πέτρα ήταν σπάνια στην περιοχή εκείνη του Σινά. Φρόντισαν όμως να ενισχύσουν την κατασκευή με τμήματα οστρέων (κοχυλιών) έτσι ώστε ανταποκρίνεται το κτίσμα στον αμυντικό του σκοπό. Το μέγεθος άλλωστε της κατασκευής επέτρεπε τη στέγαση ενός ισχυρού σώματος στρατού 50.000 ανδρών.
Ιστορικά, το φρούριο φαίνεται να ήταν το σημαντικότερο από μια σειρά παρόμοιων οχυρώσεων στη Β.Α. Αίγυπτο, οι οποίες καλούνταν, ήδη από το Μέσο Βασίλειο με την ονομασία «τα Τείχη του Ηγεμόνα». Το ίδιο όμως το κτίσμα είναι μεταγενέστερο και χρονολογείται από τα τέλη της Β’ Ενδιάμεσης περιόδου (1700-1550 π.Χ.). Μάλιστα ο ανασκαφέας Abdul Maqsud συνδέει την κατασκευή του με τους απελευθερωτικούς πολέμους των Αιγυπτίων εναντίων των κατακτητών Υκσώς, οι οποίοι έλεγχαν τη χώρα για περίπου έναν αιώνα (1620-1534 π.Χ.).
Μετά την απελευθέρωση της Αιγύπτου, το φρούριο εξελίχθηκε σε πυρήνα μιας μεγάλης κοινότητας που αριθμούσε περίπου 30.000 άτομα και χρησίμευε ως διαμετακομιστικό κέντρο. « Εμπορεύονταν επίσης πολύ καλό κρασί στην περιοχή αυτή», δηλώνει ο Abdul Maqsud. «Περιγράφεται ακόμα και στον τάφο του Tutankhamun.». Από την άλλη πλευρά, ο στρατιωτικός όμως χαρακτήρας της εγκατάστασης διατηρήθηκε και ενισχύθηκε. Το φρούριο του Tharu, ως το σημαντικότερο πλέον τμήμα της οχύρωσης των B.A. συνόρων, έπαιξε σπουδαίο ρόλο στις στρατιωτικές εξορμήσεις του Ραμσή Β΄ κατά των Χετταίων.
Φαίνεται όμως ότι συνολική εικόνα για το ρόλο και τη λειτουργία του φρουρίου θα κατανοηθεί μόνο μετά τον εντοπισμό και την πλήρη εξερεύνηση του ευρύτερου οχυρωματικού δικτύου της αρχαίας Αιγύπτου, του οποίου το Tharu αποτελούσε τμήμα. Ο Abdul Maqsud δηλώνει ότι η επιτυχής ολοκλήρωση ενός τόσο εκτεταμένου ερευνητικού προγράμματος θα απαιτούσε περίπου 15 χρόνια. Υποστηρίζει όμως ότι οι επιγραφές του Karnak περιέχουν αρκετά στοιχεία για τον εντοπισμό των υπολοίπων οχυρωματικών θέσεων της χερσονήσου του Σινά.
Ζ.Ξ.
Πηγή: Reuters, 7/5/09
http://uk.reuters.com/article/scienceNews/idUKTRE5465N120090507
