Στην πορεία του ερευνητικού έργου της Αρχαιολογικής Εταιρείας τη χρονιά που πέρασε (2008) αναφέρθηκε διεξοδικά ο γενικός γραμματέας της Βασίλειος Χ. Πετράκος στη διάρκεια του ετήσιου απολογισμού του έργου της.
Συγκεκριμένα στο πρωτοελλαδικό νεκροταφείο στο Τσέπι Μαραθώνα, η καθηγήτρια Μαρία Παντελίδου-Γκόφα ερεύνησε άλλους δύο τάφους. Στον οικισμό και την Ακρόπολη Σκάλας Ωρωπού ο καθηγητής Αλέξανδρος Μαζαράκης Αινιάν, ολοκληρώνοντας την έρευνα, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο χώρος ήταν σε χρήση από τον 13ο αι. π.Χ. μέχρι το 1200 π.Χ. Στις Μυκήνες ο ακαδημαϊκός Σπύρος Ιακωβίδης συνέχισε την ανασκαφή στην ακρόπολη, στην Κάτω πόλη και στην οικία Πέτσα, ενώ στην Αρχαία Μεσσήνη ο καθηγητής Πέτρος Θέμελης ανέσκαψε 17 κιβωτιόσχημους τάφους στην ανατολική πάροδο του θεάτρου, ερεύνησε την υπόγεια δεξαμενή του Ιερού Σαράπιδος και Ίσιδος (νότια του θεάτρου), αναστύλωσε έναν κίονα της Βασιλικής και συνέχισε την ανασκαφή στο Ιερό Αρτέμιδος Λιμνάτιδος στην Ιθώμη. Στην Ίκλαινα Μεσσηνίας συνεχίστηκε η ανασκαφή του καθηγητή Μιχάλη Κοσμόπουλου και διαπιστώθηκε από το στρώμα καταστροφής του οικισμού ότι το μυκηναϊκό ανάκτορο του Εγκλιανού (του Νέστορα) στην Πύλο αναπτύχθηκε μετά την καταστροφή των περιφερειακών κέντρων. Στον προϊστορικό οικισμό Ντίκιλι Τας η Χάιδω Κουκούλη και ο Πασκάλ Νταρκ βρήκαν, μεταξύ άλλων, ένα σπάνιο ανθρωπόμορφο νεολιθικό αγγείο και ένα αργυρό τετράδραχμο του Αλεξάνδρου Γ´ της Μακεδονίας. Στο Κάστρο της Χαλανδριανής Σύρου η Μαρίζα Μαρθάρη διαπίστωσε από τα μαγειρικά σκεύη και τα άλλα κεραμεικά ότι η ακρόπολη ήταν τόπος οργανωμένης κατοικίας με σπίτια εφοδιασμένα με τα αναγκαία για την καθημερινή ζωή. Στη Ζώμινθο της Κρήτης, σε ένα κεντρικό κτίριο, ο Γιάννης Σακελλαράκης βρήκε πλήθος αγγείων, γεγονός που τον οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ο χώρος ήταν βιοτεχνικός και λατρευτικός, δεδομένου ότι βρίσκεται στον δρόμο που οδηγεί στο Ιδαίο Άντρο. Τέλος, ολοκληρώθηκαν οι εργασίες συντήρησης της τοιχογραφίας με τις Μεγάλες Σπείρες του Ακρωτηρίου Σαντορίνης.
Πηγή: Ελευθεροτυπία, 11/5/2009 (Ν. Κοντράρου-Ρασσιά)
