Ένα αρχαίο δημόσιο οικοδόμημα με βωμό στην οδό Πειραιώς! Οι ανασκαφές που έγιναν σε οικόπεδο της οδού Πειραιώς 7 προκειμένου να ανεγερθεί ένα σύγχρονο κτίριο αποκάλυψαν στους αρχαιολόγους της ΚΣΤ΄ Εφορείας Αρχαιοτήτων τα οικοδομικά κατάλοιπα δύο κτιρίων, για την ακρίβεια, καθώς το δεύτερο από αυτά είχε χτιστεί επάνω στο προηγούμενο. Το παλαιότερο χρονολογείται στους ύστερους αρχαϊκούς χρόνους, ενώ το νεότερο στους κλασικούς, με χρήση ως και τον 4ο αιώνα π.Χ.. Τι είδους κτίρια όμως μπορεί να ήταν αυτά, αφού είχαν βωμό; Ένα είδος ιερού, το δίχως άλλο, χωρίς ωστόσο να μπορεί επί του παρόντος να ερμηνευτεί ακριβώς ο ρόλος τους. Ενδιαφέρον μάλιστα είναι ότι το νεότερο κτίριο παραβιάστηκε και πιθανώς καταστράφηκε κατά ένα μέρος του από βιοτεχνική εγκατάσταση βαφής υφασμάτων στις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα. Συνεπώς ως τότε τα κατάλοιπα του κτιρίου ήταν ορατά. Σε άλλο σημείο, εξάλλου, στην οδό Πειραιώς 30, αποκαλύφθηκε υδρομαστευτικό σύστημα του 5ου αιώνα π.Χ. με δεξαμενές, φρέαρ και πήλινο αγωγό. «Σε κάθε περίπτωση, ο σκοπός που εξυπηρετούσαν τα κτίρια ήταν σαφώς ιδιαίτερος για την κοινότητα. Άλλωστε είναι τα μοναδικά που έχουν αποκαλυφθεί βορείως των Μακρών Τειχών στην οδό Αθηνών- Πειραιώς» ανέφερε η αρχαιολόγος Μαρία Ραυτοπούλου κατά την παρουσίαση των ευρημάτων τη Δευτέρα το βράδυ στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, όπου κάθε εβδομάδα γίνεται η ανακοίνωση του έργου της Εφορείας.
Τα κτίρια δεν ήταν απλώς υπερκείμενα το ένα του άλλου, είχαν και τον ίδιο προσανατολισμό προς ΝΑ, ενώ οι διαστάσεις τους είναι 7,35 μ. x 5,50 μ. το άνω και 5,50 μ. x 8,60 μ. το κάτω. Και τα δύο κτίρια φέρουν επιμελημένη θυραία διαμόρφωση, στην ίδια ακριβώς θέση, ενώ μπροστά από την είσοδο του υπερκείμενου από αυτά βρέθηκε η κατασκευή ενός βάθρου ή βωμού (διαστάσεων 1,55 μ. x 1,00 μ.), όπως επίσης μια στήλη και δύο πεσσοί. «Η διαρκής παρουσία της εγκατάστασης, η τήρηση της γεωμετρίας της στον χώρο μέσα και από τα δύο κτίρια, ο σταθερός προσανατολισμός της περίβλεπτης θέσης που κατέχει στην πεδιάδα σε σχέση με τον δρόμο και αργότερα με το Βόρειο Μακρό Τείχος, καθιστούν αδιαμφισβήτητη τη σπουδαιότητά της» είπε χαρακτηριστικά η αρχαιολόγος. Το παράξενο όμως είναι ότι το νεότερο κτίριο αποξηλώθηκε εσκεμμένα κατά την αρχαιότητα, κάτι που για την ανασκαφέα παραπέμπει σε πρακτικές που συνηθίζονταν σε περιόδους δυσμενών συνθηκών (όπως τα Μηδικά και ο Πελοποννησιακός πόλεμος).
«Ο προβληματισμός σχετικά με την ταυτότητα και τη σημασία των κτιρίων στην αρχαία αυτή αγροτική περιφέρεια επικεντρώνεται στη μαρτυρούμενη λειτουργία του τετρακώμου του Ηρακλέως και στην εμπλοκή της οικογένειας του μεταρρυθμιστή Κλεισθένη, των Αλκμεωνιδών με τον αρχαίο Δήμο της Ξυπέτης» ανέφεραν οι αρχαιολόγοι. Για τη σπουδαιότητα των ευρημάτων έτσι η ΚΣΤ΄ Εφορεία επιδιώκει τη διατήρηση και προβολή τους μέσα στα μελλοντικά σχέδια οικοδόμησης του συγκεκριμένου οικοπέδου.
Όσον αφορά το σύστημα συγκέντρωσης ύδατος πρόκειται για εγκατάσταση μεταξύ των δύο Μακρών Τειχών με τρεις λίθινες κυκλικές κατασκευές που αποδίδονται σε δεξαμενές, ένα φρέαρ και τμήμα πήλινου αγωγού. Αυτός ο τύπος αγωγού μάλιστα θεωρείται ότι αποτελεί μέρος του μεγάλου δικτύου υδροδότησης του οποίου η κατασκευή ξεκίνησε ήδη επί της τυραννίας του Πεισίστρατου, μεταξύ 527- 510 π.Χ.
Πηγή: Το Βήμα, Μ.Θερμού, 18/3/09
