Μια πήλινη μινωική λάρνακα (0,45×1 μ.) που χρονολογείται στα 1600-1100 π.Χ. με παραστάσεις, χωρίς ταυτότητα νομίμου προελεύσεως, που δώρισε προ διετίας η Αμερικανίδα συλλέκτρια Σέλμπι Γουάιτ στο Μουσείο Καλών Τεχνών του Χιούστον, περιμένει ακόμη το ενδιαφέρον της νεοσύστατης Διεύθυνσης κατά της Αρχαιοκαπηλίας του ΥΠΠΟ για τη διεκδίκησή της.
Αν το Μουσείο του Χιούστον επιθυμεί τη διαφάνεια, πρέπει να μας πληροφορήσει πώς και πότε αποκτήθηκε το αρχαίο από τη Σέλμπι Γουάιτ και μέσω ποίου πέρασε στη συλλογή της. Έχει στο παρελθόν μελετηθεί, δημοσιευθεί, παρουσιαστεί ή είναι προϊόν λαθρανασκαφής από τα αγρίως λεηλατημένα στο παρελθόν χώματα της Κρήτης;
Είναι γνωστό ότι η αμερικανική νομοθεσία προβλέπει, μετά παρέλευση τριών ετών από την παρουσίαση ενός αρχαίου στο κοινό, να μη νομιμοποιείται ουδείς να εγείρει αξιώσεις για την επιστροφή του. Ακόμη κι αν διαθέτει αδιάσειστα τεκμήρια παράνομης εξαγωγής από τη χώρα. Στην περίπτωση αυτή έχουν περάσει δύο χρόνια και οδεύουμε αισίως στο τρίτο, χωρίς καμία εκδήλωση ενδιαφέροντος από την ελληνική πλευρά.
Αν η διεκδίκηση της μινωικής λάρνακας δεν είναι αντικείμενο των προσπαθειών της αυτή τη στιγμή που οι προθεσμίες εκπνέουν, τι είναι;
Πηγή: Ελευθεροτυπία, Ν. Κοντράρου-Ρασσιά, 3/2/09
