Ο Αριστοτέλης (384-322 π.Χ.) είχε πράγματι αετίσια μύτη. Το επιβεβαιώνει το εικοστό σωζόμενο αρχαίο μαρμάρινο πορτρέτο του, που βρέθηκε στην ανασκαφή για την ανέγερση του Νέου Μουσείου Ακρόπολης στο οικόπεδο Μακρυγιάννη, δίπλα σ΄ ένα μεγάλο εργαστήριο γλυπτικής. Η κεφαλή χρονολογείται στα τέλη του 1ου αι. μ.Χ. και αποτελεί εξαίρετο δείγμα ακμής της εικονιστικής γλυπτικής κατά τη ρωμαϊκή εποχή. Είναι ένα από τα 572 πορτρέτα αυτής της περιόδου που βρέθηκαν, όπως τόνισε ο καθηγητής της Αρχαιολογίας Πέτρος Θέμελης. Μια περίοδο σχετικά άγνωστη και παραμελημένη, αν και καλύπτει κοντά έξι αιώνες. «Μια τέτοια περίοδος, που μεταμόρφωσε ριζικά τη ζωή και το τοπίο της ελληνικής ιστορίας, δύσκολα ξεχνιέται και χάνεται. Αυτό συνέβη στην Αθήνα και την Ελλάδα και έπρεπε να ανακαλυφθεί ξανά» τόνισε η Αμερικανίδα καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Μπράους Σούζαν Ε. Άλκοκ κατά την παρουσίαση ενός σπάνιου τόμου με τις ανακοινώσεις του συνεδρίου, που οργάνωσε το Μουσείο Μπενάκη, για τις πρόσφατες ανακαλύψεις Ελλήνων και ξένων αρχαιολόγων- κυρίως στις ανασκαφές του Μετρό, της ενοποίησης αρχαιολογικών χώρων και της ανέγερσης του Νέου Μουσείου Ακρόπολης.
«Η ρωμαϊκή Αθήνα ήταν μια πόλη που ζούσε στο παρόν και φρόντιζε να αναδεικνύει το ένδοξο παρελθόν της. Έκοβε λ.χ. νομίσματα με τις μορφές των ενδόξων προγόνων (όπως ο Περικλής), αλλά φρόντιζε να κολακεύει και τον Μάρκο Αντώνιο, κόβοντας δραχμές που τον παρίσταναν ισόθεο του Διονύσου. Όσοι είχαν τα μέσα, προτιμούσαν να χτίζουν πολύ μεγάλες βίλες 300, 500, 650 τ.μ. στις παλιές γειτονιές όπου υπήρχαν πριν εργαστήρια (Μακρυγιάννη, Ολυμπιείο, Ζάππειο) και τις εφοδίαζαν με περιστύλια και λουτρά ενώ στην πόλη αφθονούσαν τα μεγάλα δημόσια λουτρά- στην περιοχή του Συντάγματος και αλλού». Τα αντίγραφα πορτρέτων φιλοσόφων σε κάποια πτέρυγα του σπιτιού και σε δημόσιους χώρους όπως ωδεία, θέατρα, γυμνάσια έδειχναν το μορφωτικό επίπεδο.
Πηγή: Τα Νέα, 30/1/09
