Ο σεισμόπληκτος καθεδρικός ναός της Αθήνας, η Μητρόπολη, δεν έχει ουσιαστικά τουαλέτα, ενώ κάποιες επίχρυσες πόρτες παρεκκλησίων είναι από φτηνό μέταλλο. Το πρόβλημα θα λυθεί στα πλαίσια μιας σειράς «ήπιων και οικονομικών» επεμβάσεων για την προστασία και ανάδειξη του ηλικίας 146 ετών μνημείου.
Η Μητρόπολη θα αποκτήσει ανελκυστήρα τύπου αναβατορίου για την επικοινωνία με τα υπόγεια, ενώ θα συντηρηθούν και θα επανατοποθετηθούν τα παλιά κεραμίδια και ακροκέραμα στις στέγες, καθώς και τα φύλλα χαλκού στον τρούλο.
Χρόνια τυλιγμένη στις σκαλωσιές για να γίνει η αποτύπωση και ο έλεγχος της κατασκευής, των ρηγματώσεων και άλλων προβλημάτων που αντιμετωπίζει, η περίπου τριάντα μέτρων ύψους Μητρόπολη αποδείχθηκε πως δεν είναι ετοιμόρροπη. Το διευκρίνισε ο καθηγητής Χαράλαμπος Μπούρας, ένας από τους συμβούλους (μαζί με τους καθηγητές Γ. Πενέλη και Γ. Καρύδη) που υπογράφουν τη στατική μελέτη που συνέταξε ο πολιτικός μηχανικός Α. Σοφοκλέους και εγκρίθηκε από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο για την αποκατάστασή της.
Ωστόσο, το μνημείο παρουσιάζει, ιδιαίτερα στον τρούλο και τα τόξα που τον στηρίζουν, προβλήματα στεγανοποίησης και καταπόνησης, μικρές στατικές μετατοπίσεις και ρήγματα από τους σεισμούς.
Χρονολόγιο
1842: Αρχίζει η κατασκευή του ναού σε σχέδια του Δανού αρχιτέκτονα Θεόφιλου Χάνσεν, εμπνευσμένα από τον γοτθικό και ρωμανικό ρυθμό (αποπερατώθηκε περίπου 20 χρόνια μετά). 1846. Τροποποιούνται τα σχέδια από τον Δημήτριο Ζέζο.
1859: Ανατίθεται στον Σπ. Γιαλινά ο ζωγραφικός διάκοσμος, οι νωπογραφίες στον Βαυαρό Μαξιμιλιάνο Ζάιτς, η κοσμηματογραφία στον Σμυρναίο Κ. Φανέλλη και τα γλυπτά κιονόκρανα και ο άμβωνας στον Γ. Φυτάλη.
1950: Αλλάζουν οι αρχικές όψεις με οριζόντιες ζώνες ώχρας. Αφαιρούνται τα μεγάλα ρολόγια από τους πύργους.
Πηγή: Τα Νέα, 29/1/09
