Χιλιάδες βιβλία και χειρόγραφα, κυρίως από την εποχή του Μεσαίωνα, διατηρούνται μέχρι σήμερα, όμως οι ειδικοί δυσκολεύονται να βεβαιώσουν για πολλά από αυτά πού και πότε ακριβώς δημιουργήθηκαν. Με έλεγχο DNA σε γενετικό υλικό από τις σελίδες περγαμηνών, που προέρχονται από δέρμα ζώων, αναμένεται να χυθεί φως σε πολλές τέτοιες περιπτώσεις.
Ο καθηγητής του πανεπιστημίου της Βόρειας Καρολίνα των ΗΠΑ, Τίμοθι Στίνσον, χρησιμοποιεί τις τελευταίες εξελίξεις της γενετικής για να αναπτύξει τεχνικές που ρίχνουν «βιολογικό» φως στο παρελθόν των χειρογράφων. Ο Στίνσον μελετά το DNA, που περιέχεται στο δέρμα των περγαμηνών με γνωστή χρονολογική και γεωγραφική προέλευση, με στόχο τη δημιουργία μιας γενετικής βάσης που θα επιτρέπει μέσω σύγκρισης τον καθορισμό της χρονολόγησης και την τοποθεσία προέλευσης και των άγνωστων περγαμηνών.
Οι μέχρι τώρα οπτικές τεχνικές, που βασίζονται κυρίως στο γραφικό χαρακτήρα και τη διάλεκτο των συγγραφέων των χειρογράφων (συνήθως μοναχών σε χριστιανικά μοναστήρια), έχουν παρουσιάσει πολλά προβλήματα, τα οποία μπορούν να ξεπεραστούν με το γενετικό έλεγχο. Κάθε παλαιό χειρόγραφο περιέχει ένα πλούτο γενετικών στοιχείων, καθώς μια τυπική μεσαιωνική περγαμηνή περιλαμβάνει δέρματα από περισσότερα από 100 ζώα, συνήθως ντόπιων προβάτων και κατσικιών.
Ο Στίνσον ελπίζει ακόμα ότι ο γενετικός έλεγχος θα επιτρέψει την ανίχνευση της πορείας των χειρογράφων μέσω των εμπορικών δρόμων του Μεσαίωνα, καθώς και τη συναρμολόγηση τμημάτων χειρογράφων που σήμερα βρίσκονται διασκορπισμένα. Όπως λέει, «το DNA παρέχει πολλές εξειδικευμένες πληροφορίες, αλλά κανείς δεν τις έχει ακόμα χαρτογραφήσει και αξιοποιήσει. Αν μπορεί κανείς να μελετήσει το γενετικό υλικό μιας μούμιας ηλικίας 2.000 ετών, ασφαλώς μπορεί να το κάνει και σε ένα βιβλίο του 15ου αιώνα».
Ο Στίνσον θα παρουσιάσει την εργασία του στις 23 Ιανουαρίου στη Βιβλιογραφική Εταιρία των ΗΠΑ.
Πηγή: in.gr, Newsroom ΔΟΛ, 20/1/09
