Τα πάθη της ιστορικής Πλατείας Μοναστηρακίου φαίνεται πως δεν έχουν τελειωμό. Μπορεί σε λίγες μέρες να παραδοθεί στους πολίτες, έστω και με τέσσερα χρόνια καθυστέρηση, οι περιπέτειές της όμως δεν τελειώνουν. Οι γιορτές των Χριστουγέννων και η γκρίνια των καταστηματαρχών της περιοχής μπορεί να επιβάλουν πλέον την παράδοσή της στο κοινό προσφέροντας μία ακόμη ευκαιρία στην ηγεσία του υπουργείου Πολιτισμού να κόψει κορδέλες και να μοιράσει χαμόγελα στις κάμερες. Όταν τα φώτα σβήσουν όμως θα διαπιστωθεί πως η βραβευμένη μελέτη από την Εταιρεία Ενοποίησης Αρχαιολογικών Χώρων «κόπηκε». Μερεμέτια θα είναι ακόμη σε εξέλιξη, ενώ αδιευκρίνιστο παραμένει το πρόβλημα διαχείρισης της πλατείας, καθώς ουδείς γνωρίζει ακόμη τι θα επιτρέπεται και τι θα απαγορεύεται επί του περίφημου πολύχρωμου ψηφιδωτού λιθόστρωτου, καθώς ο πιλοτικός κανονισμός λειτουργίας της δεν έχει ακόμη ανακοινωθεί.
«Δεν μπορούμε να πούμε πως δεν έγιναν όλα όσα θα θέλαμε στην πλατεία. Καταβυθίστηκε κατά 75 εκ. η πλατεία με σκαλιά από την πλευρά της Ερμού, γεγονός που αναδεικνύει την Παντάνασσα και τοποθετήθηκε το πολύχρωμο δάπεδο που ενοποιεί τον χώρο και εκφράζει την πολυπολιτισμικότητα της περιοχής», λένε οι Νίκος Καζέρος, Ζηνοβία Κωτσοπούλου, Χριστίνα Παρακεντέ και Ελένη Τζιρτζιλάκη, που συγκροτούν την ομάδα μελετητών παρακολούθησης εφαρμογής της μελέτης του έργου, το οποίο πήρε το πρώτο βραβείο στον ευρωπαϊκό αρχιτεκτονικό διαγωνισμό της ΕΑΧΑ (συμμετείχε και η Βάσω Μανιδάκη). «Η Αττικό Μετρό όμως δεν τήρησε την υπόσχεσή της να “χαμηλώσει” τους αεραγωγούς, για οικονομικοτεχνικούς λόγους, με αποτέλεσμα να έχουμε επιπλέον ψηλά στοιχεία πάνω στα περίπου 4 στρέμματα της πλατείας, τα οποία και μετατρέψαμε σε καθιστικά».
Ο φόβος των μεταναστών, των μικροπωλητών, των αστέγων, των σκουπιδιών και των αυτοκτονιών (!) όμως είναι επίσης βασικοί λόγοι αλλαγής πλάνων για την Πλατεία Μοναστηρακίου. Πρώτο θύμα αυτής της λογικής είναι ο αρχαιολογικός χώρος του Ηριδανού (ένας από τους τρεις ποταμούς της αρχαίας Αθήνας) που αποκαλύφθηκε σε βάθος 6 μ. τυχαία ύστερα από καθίζηση. Παρ΄ ότι θα μπορούσε να είναι προσβάσιμος στο κοινό με σκάλα —όσοι έχουν κατέβει 2-3 μ. μόνο μιλούν για ησυχία, δροσιά και κυρίαρχο τον ήχο του νερού που κυλά— τελικώς μετατράπηκε σε φρεάτιο 35 τ.μ., «μοιάζει μάλλον με φωταγωγό», λένε οι αρχιτέκτονες, χωρίς πρόσβαση «για την ασφάλεια του κόσμου και επειδή εκφράστηκε φόβος μήπως κάποιοι αυτοκτονήσουν στο σκάμμα!».
«Διαβατήριο» όμως φαίνεται πως θα χρειάζονται όσοι θα αποφασίζουν να απολαύσουν την κίνηση στην Πλατεία Μοναστηρακίου, καθώς —σύμφωνα με τους αρχιτέκτονες της πλατείας— ο πιλοτικός κανονισμός λειτουργίας της θα επιτρέπει μόνο έναν καστανά και έναν μανάβη επί της πλατείας, ενώ ομάδα της Δημοτικής Αστυνομίας που θα εδρεύει εκεί δεν θα επιτρέπει την εγκατάσταση σε έγχρωμους μικροπωλητές.
Παράλληλα αποφασίστηκε να μην κατασκευαστεί κρήνη —στοιχείο που παραδοσιακά υπήρχε στην πλατεία— για να «μην πλένουν τα εσώρουχά τους εκεί οι άστεγοι», όπως ελέχθη χαρακτηριστικά, ενώ για να μη γίνει στέκι αστέγων και εξαρτημένων ατόμων «κόπηκαν» τα επιπλέον καθίσματα. «Η συγκεκριμένη πλατεία αποτελεί ένα τοπίο διαφορετικοτήτων και δεν μπορεί να λειτουργεί ως μια βιτρίνα. Να συνταχθεί ένας πιλοτικός κανονισμός, αλλά πώς θα λειτουργήσει στον δημόσιο χώρο όταν προτεραιότητα είναι να αποκλειστούν συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες;», αναφέρει η αρχιτεκτονική ομάδα που προβληματίζεται για το μέλλον της πλατείας.

Τι δεν γίνεται
1. Η κρήνη, που θα λειτουργούσε ως υπόμνηση του Κάτω Σιντριβανιού που υπήρχε στην πλατεία («για να μην πλένουν τα εσώρουχά τους εκεί οι άστεγοι»!).
2. Το πεζούλι, ύψους 40 εκ., που θα οριοθετούσε την πλατεία από τα γειτονικά εστιατόρια και θα περιόριζε την εξάπλωση τραπεζοκαθισμάτων.
3. Οι κύβοι-καθιστικά ανάμεσα στα δέκα δέντρα της πλατείας («για να μην κάθονται οι άστεγοι»!).
4. Το πρόγραμμα βελτίωσης των προσόψεων των γύρω κτιρίων.
5. Η πρόσβαση στην αρχαία κοίτη του ποταμού Ηριδανού («για τον κίνδυνο αυτοκτονιών»!).

Πηγή: Τα Νέα, 4/12/2008 (Μαίρη Αδαμοπούλου)