Ένα περίεργο θέαμα περίμενε τους Ελβετούς αρχαιολόγους που διενεργούσαν επιφανειακή έρευνα στον λοφίσκο Μορμόν (Μormont) στην ευρύτερη περιφέρεια της Λωζάννης. Πολύ κοντά στην επιφάνεια ενός λάκκου που είχαν αρχίσει να ανασκάπτουν βρέθηκαν οι σκελετοί δύο ενήλικων ανδρών και δίπλα ενός μικρού αγοριού. Οι δύο ανδρικοί σκελετοί ήταν ριγμένοι μπρούμυτα με το πρόσωπο στραμμένο στο κέντρο της Γης και ήταν ακρωτηριασμένοι. Και από τους δύο έλειπαν το δεξί χέρι και το δεξί πόδι, ενώ στα υπόλοιπα οστά διακρίνονταν ίχνη από φωτιά. Το εύρημα χρονολογήθηκε τον 1ο αιώνα π.Χ., ενώ ένας τραπεζίτης στην οδοντοστοιχία του παιδιού έδειξε ότι θα πρέπει να ήταν περίπου έξι ετών όταν πέθανε. Παρ΄ όλο που η ανεύρεση σκελετών σε μια ανασκαφή είναι μέσα στα αναμενόμενα για τους αρχαιολόγους, αυτό εδώ το εύρημα ήταν περίεργο και οδηγούσε σε ακόμη πιο περίεργες υποθέσεις…
Προτού όμως φθάσουμε σε υποθέσεις και συμπεράσματα, καλό θα ήταν να ανοίξουμε μια παρένθεση και να θυμηθούμε ότι κατά τη δική μας Εποχή του Σιδήρου, δηλαδή τον 8ο αιώνα π.Χ., στη ΒΔ Ευρώπη είχαν εισβάλει και είχαν εγκατασταθεί διάφορα φύλα Κελτών. Από αυτούς οι Γαλάτες εγκαταστάθηκαν στη σημερινή Γαλλία, ενώ σε ένα μικρό τμήμα της Ανατολικής Γαλλίας που συνορεύει με το ελβετικό υψίπεδο εγκαταστάθηκε ένα άλλο φύλο Κελτών, οι Ελβετοί, στους οποίους οφείλει το όνομά της η σημερινή Ελβετία. Οι Ελβετοί Κέλτες, πρόγονοι των σημερινών Ελβετών, έχει διαπιστωθεί ότι διατήρησαν για αρκετούς αιώνες τα παλαιά λατρευτικά έθιμα της φυλής τους, μεταξύ των οποίων ήταν και οι ανθρωποθυσίες. Με την πάροδο του χρόνου, όταν αργότερα οι Ρωμαίοι επεκτάθηκαν στη ΒΔ Ευρώπη, οι άγριες λατρείες των Κελτών εξασθένησαν και τελικά καταργήθηκαν.
Ως προς την αρχαιολογική έρευνα του λόφου Μορμόν, η ασυνήθιστη θέση στην οποία βρέθηκαν οι δύο ανδρικοί σκελετοί (μπρούμυτα) ξάφνιασε τους αρχαιολόγους και τους έκανε να υποθέσουν πως είτε για λόγους λατρείας τοποθετήθηκαν με το πρόσωπο να κοιτάζει το κέντρο της Γης και τις θεότητες που βρίσκονται εκεί, είτε θεωρούνταν κατώτερο είδος ανθρώπων (δούλοι; αιχμάλωτοι;) και ρίχθηκαν όπως όπως σε έναν λάκκο. Ο ακρωτηριασμός όμως των δύο ανδρικών σκελετών και κυρίως τα ίχνη φωτιάς στα οστά τους δεν αφήνουν αμφιβολία ότι οι νεκροί κάηκαν, ή ακριβέστερα ψήθηκαν, προτού τους σκεπάσει το χώμα για 2.100 χρόνια. Το αμέσως επόμενο ερώτημα είναι «για ποιον λόγο ψήθηκαν»… Οπωσδήποτε πάντως καμία αρχαιολογική απόδειξη δεν έχει ως τώρα παρουσιαστεί που να βεβαιώνει ότι οι δύο άνδρες ψήθηκαν για να φαγωθούν. Το εύρημα δημοσιεύθηκε στα τέλη του περασμένου Σεπτεμβρίου στην τοπική εφημερίδα της ευρύτερης περιφέρειας της Λωζάννης «24 Ηeures», κάτω από τον εντυπωσιακό πρωτοσέλιδο τίτλο «Νos ancêtres les Celtes étaient cannibals», στα ελληνικά «Οι πρόγονοί μας οι Κέλτες ήταν κανίβαλοι»…
Πηγή: Το Βήμα, Χ. Κιοσσέ (19/11/08)
