Σε υπαίθριο χειρουργείο έχει μετατραπεί το Ζάλογγο, ο τόπος όπου 63 Σουλιώτισσες με τα παιδιά τους έσυραν τον χορό του θανάτου, το 1803, για να σωθεί το τραυματισμένο Μνημείο του Ζαλόγγου, το μεγαλύτερο έργο σύγχρονης τέχνης στην Ελλάδα, που έστησε το 1956-57 ο γλύπτης Γεώργιος Ζογγολόπουλος, με χρήματα από μαθητικό έρανο που έγινε τελικά πανελλήνιος.
Μία ειδικά σχεδιασμένη σκαλωσιά που θεμελιώθηκε σε βάθος 4 μ. για να αντεπεξέλθει στις δύσκολες καιρικές συνθήκες, τους ανέμους και τον παγετό, αποτελεί τον νάρθηκα γύρω από τις έξι ακρωτηριασμένες λίθινες λευκές μορφές των Σουλιωτισσών, που αφέθηκαν να διαβρωθούν και σώζονται την τελευταία στιγμή από την κατάρρευση.
Η ιδιαιτερότητα και «αχίλλειος πτέρνα» του γλυπτού είναι ότι οι μορφές στηρίζονται σε ένα σιδερένιο και τσιμεντένιο σκελετό. Πάνω σ΄ αυτόν σφηνώθηκαν, πελεκήθηκαν και αρμολογήθηκαν μία μία οι 4.300 πέτρες από τους Ηπειρώτες μαστόρους.
Από κοντά βλέπει κανείς ότι από τις Σουλιώτισσες του Ζογγολόπουλου έχουν πέσει κομμάτια, έχουν οξειδωθεί τα σίδερα, έχουν λεκιαστεί οι πέτρες, οι επιφάνειες είναι ρηγματωμένες εξαιτίας του παγετού. Η «θεραπεία» συνίσταται σε δύο ειδών επεμβάσεις. Εκτός από την προσθετική χειρουργική, με νέο υλικό για τα κομμάτια που λείπουν ή την επαναφορά λίθων που έχουν πέσει ή ρηγματωθεί από τον παγετό και την υγρασία, για να σωθεί από τη διάβρωση το γλυπτό θα εμποτιστεί με ειδικές ουσίες που επιτρέπουν στον λίθο να αναπνέει, αλλά δεν επιτρέπουν την είσοδο του νερού της βροχής και του χιονιού. Ένα σύγχρονο αλεξικέραυνο έχει ήδη εγκατασταθεί στον χώρο.
Μικρό δείγμα του προγράμματος αποκατάστασης του μνημείου από επιστημονική ομάδα της Σχολής Τοπογράφων του ΕΜΠ υπό τον καθηγητή Ανδρέα Γεωργόπουλο, στην αναδρομική έκθεση Ζογγολόπουλου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, που εγκαινιάζεται στις 3 Νοεμβρίου.
Πηγή: Τα Νέα, Π. Κατημερτζή (31/10/08)
