Την κατεδάφιση κτιρίων τα οποία βρίσκονται στον περιβάλλοντα χώρο του Νέου Μουσείου Ακροπόλεως αποφάσισαν χθες σε κοινή τους συνεδρίαση το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο και το Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων του υπουργείου Πολιτισμού. Πρόκειται για τα γωνιακά κτίρια επί των οδών Μακρυγιάννη 10 και Χατζηχρήστου 21 (συνολικά πέντε μικρά κτίσματα) και επί της Χατζηχρήστου 1 και Μητσαίων 10. Εχουν μάλιστα κηρυχθεί απαλλοτριωτέα ήδη από το 1997 με υπουργική απόφαση των υπουργών Οικονομίας και Πολιτισμού για «λόγους δημοσίας ωφέλειας και ειδικότερα για την ανέγερση του Νέου Μουσείου Ακροπόλεως», ενώ από το 2007 ανήκουν στο ΥΠΠΟ.
Ανάσα για το Νέο Μουσείο ή καταστροφή του αρχιτεκτονικού ιστού της περιοχής; Αυτό ήταν το ουσιαστικό δίλημμα το οποίο απασχόλησε επί τρίωρο σχεδόν τα δύο συμβούλια, τα μέλη των οποίων εν τέλει δεν ομοφώνησαν αφού η απόφαση ελήφθη με 17 υπέρ και πέντε κατά. Το αιτούμενο έτσι, που ήταν ο χαρακτηρισμός τους ως μνημείων προκειμένου να διατηρηθούν δεν βρήκε ανταπόκριση. Υπέρ της κατεδάφισης τάχθηκε σαφώς η Εφορεία Ακροπόλεως, καταθέτοντας ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος ώστε να μην εκτελεστεί ο σκοπός για τον οποίο έχουν απαλλοτριωθεί. Ενας ενδεχόμενος χαρακτηρισμός τους μάλιστα θα μπορούσε, όπως ειπώθηκε, να προκαλέσει αντιδράσεις, ακόμη και προσφυγές των πρώην ιδιοκτητών με το επιχείρημα ότι δεν συντελέστηκαν οι σκοποί της απαλλοτρίωσης.
Η παρεμπόδιση της θέασης του Νέου Μουσείου αλλά και της εκτεταμένης δενδροφύτευσης η οποία προγραμματίζεται στη νότια πλευρά του οικοπέδου, ακόμη και η δυσκολία που θα έχουν τα τουριστικά λεωφορεία κατά την προσωρινή τους στάθμευση, αποτέλεσαν τα ισχυρά επιχειρήματα για την κατεδάφιση των κτισμάτων. Σημαντικό όμως είναι και το γεγονός της ολοκλήρωσης της ανασκαφής η οποία πραγματοποιείται στη νοτιοδυτική γωνία του οικοπέδου, όπου όπως είπε ο πρόεδρος του Οργανισμού Ανέγερσης Νέου Μουσείου Ακροπόλεως κ. Δημήτρης Παντερμαλής ενδέχεται να εντοπιστεί αρχαίος κήπος, το «Διονύσιο εν λίμναις».
Στην αντίπερα όχθη, οι υπερασπιστές της διατήρησης των κτιρίων, μεταξύ των οποίων και εκπρόσωποι του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, διαμαρτυρήθηκαν για την απογύμνωση της περιοχής από την αρχιτεκτονική της. «Δεν μπορείτε να τα γκρεμίσετε όλα» ειπώθηκε χαρακτηριστικά. Εν τούτοις τα συγκεκριμένα κτίσματα βρίσκονται σε κακή κατάσταση έτσι ώστε ο καθηγητής κ. Καρύδης να επισημάνει τον άμεσο κίνδυνο κατάρρευσης τον οποίο διατρέχουν σε περίπτωση σεισμού. Αλλωστε κεραμίδια πέφτουν από μόνα τους χωρίς καμία… άνωθεν επέμβαση.
Ως προς την καθαρή αρχιτεκτονική τους αξία πάντως οι γνώμες φάνηκε να διίστανται. Κατά την εισήγηση της Εφορείας Νεωτέρων Μνημείων, τα κτίρια είναι τέτοια ώστε τα κελύφη τους θα έπρεπε να διατηρηθούν. Και αν αυτό δεν είναι εφικτό, τότε τα δύο από αυτά θα έπρεπε να μεταφερθούν σε άλλη θέση, ενώ παράλληλα θα έπρεπε να αποτοιχισθεί και ο ζωγραφικός τους διάκοσμος. Ως προς την «ηλικία» τους εξάλλου, τα μεν ευρισκόμενα επί της Μακρυγιάννη και Χατζηχρήστου θεωρείται ότι κτίστηκαν γύρω στο 1900, ενώ το ακίνητο επί της Χατζηχρήστου και Μητσαίων το 1930. Τελικώς, τίποτε από τα ανωτέρω δεν έγινε δεκτό και η καθαίρεση των κτιρίων θα προχωρήσει.
Πηγή: Το Βήμα, 28/3/2008, Μαρία Θερμού
