Τα ερωτικά ξόρκια συνδέονταν με την προσφορά καρπών όπως το μήλο και το ρόδι. Τα μήλα στην ερωτική μαγεία χρησιμοποιούνταν τόσο στους Ασσύριους όσο και στους αρχαίους Έλληνες, γεγονός που οφείλεται στον συγκρητισμό μεταξύ της Ιστάρ και της (Κυπραίας) Αφροδίτης. Το ίδιο και το ρόδι. Το ξόρκι έπρεπε να επαναληφθεί τρεις φορές και στη συνέχεια το μήλο ή το ρόδι προσφερόταν στη γυναίκα, η οποία έπρεπε να πιει τους χυμούς του. Η γυναίκα αυτή, σύμφωνα με τις αρχαίες δοξασίες, υπέκυπτε στον έρωτα του άνδρα που της προσέφερε τον καρπό.
Στην ασσυριακή συλλογή μαγικών γητειών που χρησιμοποιούνταν από άνδρες για να προσελκύσουν και να αποπλανήσουν γυναίκες, η Ιστάρ αναφέρεται ως η θεά που «αγαπά τα μήλα και τα ρόδια». Ομοίως, στους ελληνικούς μύθους, η Αφροδίτη προτείνει τη χρήση των μήλων για να αποκτήσει κάποιος μια νύφη, π.χ. στο μύθο της Αταλάντης, η Αφροδίτη έδωσε ένα χρυσό μήλο στον Ιππομένη.
Η αναφορά ροδιών στα ασσυριακά κείμενα φωτίζει μια λεπτομέρεια στον ελληνικό μύθο της Περσεφόνης. Στον ομηρικό ύμνο προς τη Δήμητρα, όπου μαρτυρείται η παλαιότερη εκδοχή του μύθου, ο Άδης, αφού απήγαγε την Περσεφόνη, της έδωσε να φάει το σπυρί ενός ροδιού κι εκείνη στη συνέχεια έμεινε μαζί του. Ο ποιητής περιγράφει τα γεγονότα που ακολουθούν αφότου ο Άδης συγκατατίθεται να αφήσει την Περσεφόνη να επιστρέψει στη μητέρα της: «Αυτά είπε [ο Άδης], και η συνετή η Περσεφόνη αναγάλλιασε και πήδησε από χαρά. Όμως αυτός της έδωσε να φάει γλυκό σπυρί ροδιού, που είχε κρυφά ραντίσει, για να μη μείνει εκείνη για πάντα κοντά στη σεβαστή Δήμητρα τη μαυρόπεπλη» (στ. 371-374). Παρακάτω, η ίδια σκηνή περιγράφεται από την Περσεφόνη, όταν η μητέρα της τη ρωτά αν γεύτηκε κάποια τροφή στον Κάτω Κόσμο: «Τότε εγώ πήδησα από χαρά, κι έπειτα αυτός κρυφά μου έβαλε στο χέρι σπυρί ροδιού, μελίγευστη τροφή, και με ανάγκασε να τη γευτώ με βία κι άθελά μου» (στ. 411-413). Το ρόδι εδώ έχει έναν ιδιαίτερα ερωτικό χαρακτήρα, παρασύροντας την Περσεφόνη να μείνει κοντά στο θεό του Κάτω Κόσμου.
