Τώρα πια η Τρίπολη έχει γίνει «η διπλανή πόρτα». Από την Αθήνα τα 157 χλμ. που μας χωρίζουν από το κέντρο της Πελοποννήσου διανύονται σε δύο ώρες ξεκούραστης οδήγησης. Ο καλός δρόμος χαρίζει στον οδηγό την άνεση να σταματήσει όπου θέλει ή να παρεκκλίνει της πορείας του, προκειμένου να επισκεφθεί τις διάσπαρτες, γύρω από το δρόμο, ονομαστές τοποθεσίες.

Στην Τρίπολη φτάνει κανείς ξεκούραστος και έτοιμος για νέες εξορμήσεις. Μοα από αυτές πρέπει απαραιτήτως να είναι προς την Καρύταινα (Καρίταινα), που έχει χαρακτηριστεί παραδοσιακός οικισμός, όπου δεσπόζει το φράγκικο κάστρο, πρωτεύουσα βαρωνίας του 13ου αιώνα, που κατασκευάστηκε από το υλικό της αρχαίας Βρένθης, στην ίδια θέση.

Το κάστρο είναι χτισμένο στην κορυφή του λόφου, πάνω από τον οικισμό. Το μήκος του ξεπερνά τα 110 μέτρα και το πλάτος του τα 40. Τα τείχη του φτάνουν σε ύψος μέχρι τα 7 μέτρα και έχουν πλάτος 2 μέτρα.

Το κάστρο, λόγω θέσης και κατασκευής, απέκτησε μεγάλο κύρος και το 1320 εξαγοράστηκε από τον Ανδρόνικο Β’ Παλαιολόγο, περνώντας έτσι στην εξουσία του Δεσποτάτου του Μορέως. Το 1461 κατακτήθηκε από τους Οθωμανούς και  απελευθερώθηκε το 1821. Το 1826 το χρησιμοποίησε ο Κολοκοτρώνης ως ορμητήριο κατά του Ιμπραήμ.

Ο Νίκος Καζαντζάκης χαρακτήρισε την Καρύταινα ως «Τολέδο της Ελλάδας». Παλαιότερα δε, απεικονιζόταν στη μία πλευρά του χαρτονομίσματος των 5.000 δραχμών.

Κοντά στην Καρύταινα βρίσκεται το εντυπωσιακό φαράγγι του Αλφειού, που αποτελεί φυσική οχύρωση της περιοχής. Πάνω στον Αλφειό, διασώζονται δύο παραδοσιακά γεφύρια, το γεφύρι του Κούκου (1880), μονότοξο σε καλή κατάσταση, και το γεφύρι της Καρύταινας, που ήταν πεντάτοξο, σήμερα μισοκατεστραμμένο καθώς την περίοδο του Εμφυλίου γκρεμίστηκε η κύρια καμάρα του και παραμένει έτσι μέχρι σήμερα (!). Στην γύρω περιοχή μπορεί κανείς να δει τα ερείπια νερόμυλων.