Όπως πολλά Μουσεία στη Νέα Υόρκη και σε άλλες πόλεις των ΗΠΑ, το Μουσείο Αμερικανικής Τέχνης Whitney φιλοξενεί προγράμματα που συνδέονται με την πρόσφατη ορκωμοσία του Ντόναλντ Τραμπ ως 45ου προέδρου της χώρας και εξερευνά το τι σημαίνει να είσαι πολίτης και Αμερικανός, μετά από μία τόσο διχαστική εκλογική μάχη.

«My America» είναι ο τίτλος 45λεπτης περιήγησης που πραγματοποιείται έξι φορές την ημέρα στην κεντρική μόνιμη συλλογή του Μουσείου Whitney «Human Interest: Portraits from the Whitney’s Collection».

Η ξενάγηση, μία ματιά στο «πώς αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι τον εξοργιστικό όρο της ταυτότητας», σχεδιάστηκε από την Έρικα Κουκ και τη Μέρεντιθ Μόουντερ, υπεύθυνες εκπαιδευτικών προγραμμάτων του Μουσείου.

Η Έρικα Κουκ υπενθυμίζει στους επισκέπτες ότι η ιδρύτρια του Μουσείου Γκέρτρουντ Βάντερμπιλτ Γουίτνεϋ είχε έναν ευρύ ορισμό για το τι είναι «Αμερικανός καλλιτέχνης», ο οποίος περιελάμβανε, για παράδειγμα, τους καλλιτέχνες που είχαν ζήσει και είχαν εργαστεί για μία περίοδο της ζωής τους στην Αμερική.

Η ξενάγηση δεν είναι παρουσίαση της έκθεσης, που φιλοξενείται σε δύο ορόφους και περιλαμβάνει 200 έργα τέχνης, αλλά είναι μία συζήτηση εστιασμένη σε έργα, μεταξύ άλλων, των Αρσίλ Γκόρκι, Γκρέις Χάρτινγκαν, Άντονι Χερνάντεζ, Τζον Σονσίνι, Σιρίν Νεσάτ, Γκλεν Λίγκον.

Τα έργα επιλέχθηκαν με σκοπό να συμπεριληφθεί «το ευρύτερο φάσμα της ταυτότητας», ανέφερε η Κουκ και να θίξουν ζητήματα φυλής, τάξης, φύλου και σεξουαλικής ταυτότητας.

Η προσωπογραφία είναι «ένα μη δημοκρατικό είδος, αν μιλάμε ιστορικά», ανέφερε προσθέτοντας ότι «πολλά έργα τέχνης, όπως ο πίνακας ζωγραφικής του Σονσίνι “Byron and Ramiro” (2008), που απεικονίζει δύο μετανάστες εργάτες στην Καλιφόρνια, κάνουν ορατούς ανθρώπους που συχνά παραβλέπονται ή απουσιάζουν από την τέχνη και τον ιστορικό κανόνα της τέχνης».

Το θέμα της μετανάστευσης παρουσιάζεται πολλές φορές. Ο Άρσιλ Γκόρκι, Αρμένιος που επέζησε της γενοκτονίας των Αρμενίων και μετανάστευσε στην Αμερική, αναφέρεται στην μετανάστευση στο έργο του «Ο καλλιτέχνης και η μητέρα του».

Ο Γκόργκι ζωγράφιζε το έργο από μία φωτογραφία του ίδιου με τη μητέρα του για μία περίοδο δέκα χρόνων, από το 1926 έως το 1936, θέλοντας να δείξει «μία στείρα απόσταση από το παρελθόν, όχι νοσταλγία», σημείωσε η Κουκ.

Η ξενάγηση «My America» ολοκληρώνεται με μία πρόσφατη δήλωση της ακτιβίστριας για τα δικαιώματα της γυναίκας Γκλόρια Στάιναμ: «Το Σύνταγμά μας δεν αρχίζει με τη φράση “Εγώ, ο Πρόεδρος”. Αρχίζει με τη φράση “Εμείς, ο Λαός”».