Η Γαλλική Σχολή Αθηνών, και συγκεκριμένα το κεντρικό κτίριό της, ένα κτίριο που αποτυπώνει τη μακρά ιστορία του γαλλικού φιλελληνισμού, χαρακτηρίστηκε μνημείο από το Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων.

Το κτίριο, δείγμα νεοκλασικισμού, χτίστηκε το 1872-1873 και αποτελείται από ισόγειο, όροφο και υπόγειο. Το κυρίως σώμα του κτιρίου, που στεγάζει την πλούσια σε τίτλους βιβλιοθήκη, πλαισιώνουν δύο πτέρυγες, η βόρεια με γραφεία και η νότια με την οικία του διευθυντή και αίθουσα συνεδρίων.

Το κτίριο περιβάλλεται από άλλα 17 κτίρια, τα οποία οικοδομήθηκαν από τα τέλη του 19ου αιώνα και έπειτα και στεγάζουν λειτουργίες της Γαλλικής Σχολής, όπως ξενώνες φιλοξενίας ξένων μελών, εργαστήριο συντήρησης, φωτοθήκη και σχεδιοθήκη, διοικητικές υπηρεσίες και μουσείο εκμαγείων.

Η Γαλλική Σχολή Αθηνών είναι το παλαιότερο ξένο ινστιτούτο που ιδρύθηκε στην Ελλάδα, αλλά και το πρώτο ακαδημαϊκό γαλλικό ινστιτούτο εκτός Γαλλίας. Η ίδρυσή της συνδέεται με το γαλλικό φιλελληνισμό. Η Γαλλική Σχολή έχει συμμετάσχει σε πολλές σημαντικές αρχαιολογικές ανασκαφές, όπως στους Δελφούς, τη Δήλο, το Άργος και τους Φιλίππους.

Τα μέλη του Συμβουλίου γνωμοδότησαν ομόφωνα υπέρ του χαρακτηρισμού ως μνημείου μόνο του κεντρικού κτιρίου, καθώς τα υπόλοιπα έχουν υποστεί πλήθος επεμβάσεων και μόνο το κεντρικό διατηρεί πλήρως τα αυθεντικά του χαρακτηριστικά. Η διατήρηση του κεντρικού κτιρίου κρίθηκε, εξάλλου, σημαντική για τη μελέτη της ιστορίας και της εξέλιξης της αρχιτεκτονικής των Αθηνών και της ιστορίας του γαλλικού φιλελληνισμού του 19ου αιώνα.