Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι δε ζούσαν τόσο πολυτελώς όσο πιστευόταν μέχρι σήμερα αλλά αντίθετα υπέφεραν από πείνα και κακή διατροφή, μια σειρά μολυσματικών ασθενειών και ένα εξαιρετικά υψηλό ποσοστό βρεφικής θνησιμότητας. Επίσης, οι Κυβερνήτες του Ασουάν, στα σύνορα με το Σουδάν, αλλά και οι οικογένειές τους είχαν προχωρήσει σε επιμειξίες με τους αφρικανικούς λαούς της γειτονικής χώρας.

Αυτά είναι ορισμένα από τα συμπεράσματα του ερευνητικού προγράμματος στο Κουμπέτ ελ-Χάουα, που τελείται από το ισπανικό Πανεπιστήμιο της Χαέν, στο οποίο συνεργάζονται ανθρωπολόγοι από το Πανεπιστήμιο της Γρανάδας και μέλη του Ανώτατου Συμβουλίου Αρχαιοτήτων της Αιγύπτου.

Το πρόγραμμα περιλάμβανε την ανασκαφή του τάφου 33 της νεκρόπολης του Κουμπέτ ελ -Χάουα, ακριβώς απέναντι από τη σύγχρονη πόλη του Ασουάν, 1000 χλμ. Ν. του Καϊρου. Ο τάφος κατασκευάστηκε κατά τη 12η Δυναστεία (περ. 1939-1760 π.Χ. ) με σκοπό να στεγάσει το σώμα ενός από τους υψηλούς αξιωματούχους της περιοχής του Ασουάν, του οποίου η ταυτότητα είναι ακόμη άγνωστη.

Ο χώρος επαναχρησιμοποιήθηκε αργότερα τουλάχιστον 3 φορές (18η, 22η και 27η Δυναστεία), φιλοξενώντας το λιγότερο έναν θάλαμο που παραμένει ανέπαφος και περιλαμβάνει τρεις διακοσμημένες ξύλινες σαρκοφάγους. Παρ ‘ όλ’ αυτά, οι νεκροί του τάφου ήταν πολλοί περισσότεροι: οι ερευνητές έχουν βρει πάνω από 200 σκελετούς και μούμιες που εντάσσονται στις μεταγενέστερες χρήσεις του τάφου (Νέο Βασίλειο, 3η Ενδιάμεση Περίοδος και Ύστερη Περίοδος)

Επιστήμονες από το Εργαστήριο Φυσικής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου της Γρανάδας πήραν μέρος στην ανασκαφή για να περατώσουν την ανθρωπολογική ανάλυση των οστών από τις μούμιες που βρέθηκαν αλλά και για να υπολογίσουν τον αριθμό των νεκρών.Τα αρχικά αποτελέσματα της δουλειάς τους οδήγησαν σε μερικά πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία, όχι μόνο για τα φυσικά χαρακτηριστικά των αρχαίων Αιγυπτίων αλλά και για τις συνθήκες ζωής της εποχής.  Όπως εξηγεί ο επίκουρος καθηγητής Μιγουέλ Μποτέγια Λόπεζ, διευθυντής του Εργαστηρίου «αν και το πολιτιστικό επίπεδο της εποχής ήταν εντυπωσιακό, η ανάλυση των ανθρωπολογικών καταλοίπων αποκαλύπτει ότι ο πληθυσμός γενικά αλλά και οι Κυβερνήτες, η ανώτερη κοινωνική τάξη, ζούσαν σε συνθήκες κατά τις οποίες η υγεία τους ήταν πολύ φτωχή, στα όρια της επιβίωσης».

Σύμφωνα με τους ανθρωπολόγους, το προσδόκιμο ζωής  έφτανε με τη βία τα 30 χρόνια «καθώς υπέφεραν από πολλά προβλήματα υποσιτισμού και σοβαρές γαστρεντερικές διαταραχές λογω της πόσης του μολυμένου νερού το Νείλου». Αυτό αποκαλύπτεται από το γεγονός ότι τα οστά των παιδιών δεν είχαν καθόλου αμυχές, κάτι που δείχνει «ότι πέθαιναν από κάποια σοβαρή μολυσματική ασθένεια». Επίσης, οι ερευνητές έχουν αποκαλύψει μεγάλο αριθμό από μούμιες ανθρώπων που πέθαναν νέοι, μεταξύ 17 και 25 ετών.

Οι τάφοι του Κουμπέτ ελ-Χάουα περιέχουν επιγραφές μεγάλης ιστορικής σημασίας, όχι μόνο για την Αίγυπτο αλλά για όλη την ανθρωπότητα. Έτσι, στον τάφο του Χερχούφ (2200 π.Χ.) οι επιγραφές περιγράφουν τα τρία ταξίδια που έκανε στην Κεντρική Αφρική, σε ένα από τα οποία έφερε πίσω έναν πυγμαίο -η αρχαιότερη αναφορά στο ανθρώπινο αυτό είδος. Άλλες επιγραφές αναφέρουν πληροφορίες για τις σχέσεις της Αιγύπτου με τη γειτονική Νουβία (σημερινό Σουδάν)  για μια περίοδο 1000 χρόνων.