Ένα βήμα πιο κοντά στην ανάδειξή τους έρχονται δύο σημαντικά μνημεία της Κορινθίας, το μεσαιωνικό Κάστρο Αγιονορίου και η ενετική υδατογέφυρα στον Άσσο, τα οποία απέκτησαν μελέτες αποκατάστασης.

Και τα δύο έχουν ανάγκη από συντήρηση, όπως άλλωστε επισημάνθηκε και σε συνεδρίαση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου, τα μέλη του οποίου έδωσαν ομόφωνα το «πράσινο φως» στις σχετικές μελέτες.

Το Αγιονόρι χτίστηκε την υστεροβυζαντινή περίοδο (μεταξύ 1377 και 1450), επί Φραγκοκρατίας, πάνω στα ερείπια μεσοβυζαντινού κάστρου. Η προέλευση της ονομασίας του έχει δώσει πολλές ερμηνείες, από τις οποίες η επικρατέστερη τη συσχετίζει με το Ενόριον, την πόλη που υπήρχε πριν την κατασκευή του μεσαιωνικού κάστρου, το οποίο δεν περιλαμβάνει ακρόπολη αλλά πύργους για κάθε γωνιά του πενταγωνικού περιβόλου του.

Από τους πέντε πύργους του, ξεχωρίζουν οι δύο που δεσπόζουν στη νότια και νοτιανατολική πλευρά, καθώς σώζονται σε μεγαλύτερο ύψος και σε καλύτερη κατάσταση από τους υπόλοιπους. Ο νότιος, ύψους περίπου 12 μ., είχε τη θέση κύριου πύργου και ήταν τριώροφος. Στον πρώτο όροφο υπήρχε θολωτή δεξαμενή για τη συλλογή των όμβριων υδάτων, στον δεύτερο η είσοδος βρισκόταν ψηλότερα από το σημερινό επίπεδο της αυλής και στον τρίτο όροφο όλες οι πλευρές είχαν ανοίγματα, τοξοθυρίδες και παράθυρα. Ο άλλος πύργος δεν σώζει τον τρίτο όροφο, έχει δε ενσωματωμένο καμαροσκέπαστο παρεκκλήσι.

Τα ξύλινα μεσοπατώματά τους δεν σώζονται, ωστόσο θα αποκατασταθούν, σύμφωνα με τη μελέτη που εκπονήθηκε από την 25η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων και η οποία πήρε τα εύσημα από τα μέλη του ΚΑΣ, τόσο για την πολύ καλή τεκμηρίωση και αποτύπωση που παρείχε, όσο και για τις καίριες προτάσεις που περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, στερεώσεις λίθων, συμπληρώσεις τοιχοδομών και καθαρισμούς. Θεωρείται συνέχεια προηγούμενης μελέτης για την ανάπλαση του περιβάλλοντος χώρου, που υλοποιήθηκε με χρήματα του ΕΣΠΑ.

Το Κάστρο ελέγχει το νότιο πέρασμα της Κλεισούρας, από την οποία διερχόταν η Κοντοπορεία, αρχαίος δρόμος που συνέδεε την Αργολίδα με την Κορινθία. Γύρω του αναπτύχθηκε μεσαιωνικός οικισμός, από τον οποίο σώζονται μόνο μικροί υστεροβυζαντινοί ναοί. Πρόκειται για ιδιαίτερα σημαντικό μνημείο τόσο ως προς την ιστορικότητά του —συνδέεται με τη δράση του Νικηταρά, του Υψηλάντη και του Παπαφλέσσα και την καταστροφή των δυνάμεων του Δράμαλη—, όσο και για τη λειτουργία του, καθώς αποτελεί τυπικό παράδειγμα φεουδαρχικού κάστρου, που συνδύαζε τον αμυντικό χαρακτήρα, την κατοικία και το σύμβολο εξουσίας.

Από τα πιο εντυπωσιακά μνημεία της Κορινθίας, ίσως όχι τόσο γνωστό, είναι η ενετική υδατογέφυρα στον Άσσο. Χτίστηκε επί Β′ Ενετοκρατίας, μεταξύ 1687 και 1715, για να γεφυρώσει τον Λογγοπόταμο του χωριού Άσσου, που βρίσκεται περίπου 12 χλμ. δυτικά της Κορίνθου, πάνω στην παλιά εθνική οδό Κορίνθου-Πατρών. Έχει ύψος 8,5 μ. και μήκος 27 μ., δύο διαζώματα και πολλά τόξα, που της δίνουν αρμονία και επιβλητικότητα.

Η αποκατάσταση των δομικών προβλημάτων του μνημείου, η στερέωση και η συντήρηση των κονιαμάτων, ο καθαρισμός του περιβάλλοντος χώρου από τη βλάστηση, η συντήρηση της υφιστάμενης αντιστήριξης και η επανακατασκευή ενός από τα τόξα, είναι μεταξύ των προτάσεων που περιλαμβάνει η μελέτη, η οποία όπως και η προηγούμενη πήρε την ομόφωνη θετική γνωμοδότηση των μελών του ΚΑΣ.