Ομάδα Ιρανών αρχαιολόγων επέτρεψαν πρόσφατα σε περιοχή της πόλης Ναχαβάντ (δυτικό Ιράν) για να αναζητήσουν τα ίχνη του Ναού της Λαοδίκειας.

Πιστεύουν ότι ο αρχαιοελληνικός ναός είναι θαμμένος κάτω από οικιστικές μονάδες που έχουν κτίσει οι ντόπιοι στη θέση.

«Η κατασκευή των μονάδων έχει προκαλέσει τόσο εκτεταμένη καταστροφή, που οι πιθανότητες να βρεθούν ίχνη του ναού είναι ελάχιστες» είπε ο επικεφαλής της ομάδας Mehdi Rahbar στην περσική υπηρεσία του ειδησεογραφικού πρακτορείου των Ιρανών Φοιτητών την Κυριακή.

Είπε επίσης ότι ο Γάλλος αρχαιολόγος Roman Ghirshman είχε ξεκινήσει τις έρευνες στην περιοχή το 1948, προκειμένου να βρει κατάλοιπα του ναού, αλλά οι έρευνες αυτές σταμάτησαν όταν συνάντησε εξαιρετικά διαταραγμένα αρχαιολογικά στρώματα.

Αξιωματούχοι του Υπουργείου Πολιτισμού του Ιράν ανακοίνωσαν το 2006 το σχέδιό τους να απαλλοτριώσουν σπίτια της περιοχής για να διευκολυνθεί η ανασκαφή.

Τον Ιούνιο του 2005, ομάδα Ιρανών αρχαιολόγων, με επικεφαλής τον Rahbar, άρχισε την αναζήτηση του ναού στη Ναχαβάντ, 40 χλμ. νοτιοανατολικά της πόλης Μαλαγιέρ στην επαρχία Χαμεντάν. Ωστόσο, δεν δημοσιεύθηκαν ποτέ στοιχεία της έρευνας αυτής.

Όλα ξεκίνησαν όταν το 1943 οι αρχαιολόγοι βρήκαν μια αρχαία ενεπίγραφη στήλη, διαστάσεων 85×36 εκ., με 30 στίχους γραμμένους στα ελληνικά. Επρόκειτο ουσιαστικά για μια έκκληση προς τους κατοίκους της Ναχαβάντ να υπακούσουν στους νόμους της εξουσίας. Στην επιγραφή αναφερόταν και ο Ναός της Λαοδίκειας, που είχε ανεγερθεί από τον βασιλιά της Δυναστείας των Σελευκιδών, τον Αντίοχο Γ΄ τον Μέγα (223-187 π.Χ.), προς τιμήν της συζύγου του βασίλισσας Λαοδίκης.

Στη θέση ήρθαν στο φως άλλες δύο επιγραφές όπως και τέσσερα χάλκινα ειδώλια, που εκτίθενται στο Εθνικό Μουσείο του Ιράν στην Τεχεράνη. Κιονόκρανα και βάσεις κιόνων του ναού που αποκαλύφθηκαν επίσης στο πέρασμα των χρόνων αυτή τη στιγμή χρησιμοποιούνται ως διακοσμητικά στοιχεία στην αγορά Hajian Bazaar και σε άλλα σημεία της πόλης Ναχαβάντ.

Ο Αντίοχος ήταν ο επιφανέστερος αυτοκράτορας της Δυναστείας. Έχοντας κατακτήσει περιοχές της Παρθίας (στο σημερινό βορειοανατολικό Ιράν) και της Βακτρίας, πολέμησε με επιτυχία εναντίον του Αιγύπτιου βασιλιά Πτολεμαίου Ε′ και το 198 π.Χ. κυριάρχησε σε όλη την Παλαιστίνη και τον Λίβανο.

Αργότερα ήρθε αντιμέτωπος με τους Ρωμαίους, που τον νίκησαν στις Θερμοπύλες το 191 π.Χ. και τη Μαγνησία το 190 π.Χ. Με τη Συνθήκη της Απάμειας το 188 π.Χ. ο βασιλιάς των Σελευκιδών εγκατέλειψε τις κτήσεις του βόρεια του Ταύρου, τις οποίες η Ρώμη μοίρασε στους συμμάχους της. Ο Αντίοχος που στην αρχή της βασιλείας του είχε αποκαταστήσει την αίγλη και την έκταση της Αυτοκρατορίας των Σελευκιδών, στο τέλος έχασε εδάφη, και η επιρροή της αυτοκρατορίας του στην Ανατολική Μεσόγειο αποδυναμώθηκε λόγω της αποτυχίας του να αναγνωρίσει την ανερχόμενη δύναμη της Ρώμης.