Tην ελληνική λαϊκή ρήση «μπρος στα κάλη τι είν’ ο πόνος» φαίνεται ότι είχε υιοθετήσει ο λαός των Μάγια. Σύγχρονες έρευνες δείχνουν ότι οι Μάγια, προκειμένου να ακολουθήσουν τα πρότυπα ομορφιάς της κοινωνίας τους, περνούσαν από οδυνηρές διαδικασίες.
Ο αρχαίος ινδιάνικος λαός έκανε πραγματικές θυσίες για την απόκτηση της ομορφιάς: επιχειρούσαν επιμήκυνση και αναδόμηση του σκελετού των παιδιών και έβαζαν ενθέματα νεφρίτη στα δόντια τους για να ομορφύνουν το χαμόγελό τους.
Η καθηγήτρια Mary Miller, που ασχολήθηκε με το θέμα, μιλώντας στο επιστημονικό περιοδικό Archaeology, επισημαίνει ότι ο πόνος που υπέμεναν οι αρχαίοι Ινδιάνοι για να βελτιώσουν την εμφάνισή τους ήταν ανείπωτος. Ως παράδειγμα έφερε άνδρα της φυλής, που έζησε και διοίκησε την πόλη Palenque από το 615 έως το 683, πέθανε 80 ετών και αποτελούσε πρότυπο ομορφιάς και αιώνιας νεότητας για την εποχή του: η εξέταση του κρανίου του έδειξε ότι σε βρεφική ηλικία το κεφάλι του είχε περιδεθεί με ξύλινο πλαίσιο, που το πίεζαν από πίσω προς τα μπρος. Αυτή η πίεση είχε αφήσει σημάδι στο μέτωπο.
Χαρακτηριστική ήταν και η κώμη του: τα μαλλιά του ήταν κομμένα σε μεγαλύτερο μήκος στην κορυφή και πιο κοντά στο υπόλοιπο κεφάλι: η ερευνήτρια αναφέρει ότι αυτό αποτελούσε μίμηση του καλαμποκιού, που κάθε άνοιξη ξαναγεννιόταν: αυτός ήταν ο συμβολισμός της αναγέννησης και της διαρκούς νεότητας…
Η διακόσμηση των δοντιών ήταν πολύ διαδεδομένη ιδιαίτερα στους εκπροσώπους της ελίτ της κοινωνίας των Μάγια. Έσκαβαν τα δόντια τους στην μπροστινή όψη σε διάφορα σχήματα και μετά τα γέμιζαν κυρίως με σκόνη νεφρίτη. Η διαδικασία αυτή ήταν τόσο ανεπτυγμένη, που σε οδοντοστοιχίες κρανίων των Μάγια πολλά από τα δόντια σώζονται ατόφια με τη διακόσμησή τους. Σύμφωνα με όσα επισημαίνει ο Stephen Houston, καθηγητής του Πανεπιστημίου Brown στo Rhode Island, επρόκειτο για διαδικασία, που γινόταν κατά την περίοδο ενηλικίωσης των Μάγια.
Επίσης οι Μάγια έβαφαν τα σώματά τους και στη ζωή τους, αλλά και στο θάνατο. Για τους νεκρούς διάλεγαν κόκκινα και μαύρα σχέδια, αφού το κόκκινο συμβόλιζε την ανατολή και το μαύρο τη δύση του ήλιου, δηλαδή του κύκλου της ζωής.

A.M.

Πηγή: Τimes online, 13/1/09