Ο Ενώχ ήταν ήδη 65 χρόνων όταν απέκτησε το πρώτο του παιδί. Γεγονός που δεν θα ήταν από μόνο του αξιοσημείωτο, αν δεν υπήρχε ο γιος του ο οποίος τον ξεπέρασε κατά πολλά έτη: Αυτός έγινε για πρώτη φορά πατέρας στα 187 του, ενώ στα επόμενα 782 χρόνια του βίου του απέκτησε πάμπολλους γιους και κόρες. Ο Μαθουσάλα ή Μετουσέλαχ ή Μετουσάλαχ πέθανε στη μυθική ηλικία των 969 ετών, είναι ο μακροβιότερος άνθρωπος που αναφέρεται στη Βίβλο, και, βεβαίως, σύμβολο μακροζωΐας. Δεν ήταν ωστόσο ο μόνος που φέρεται να έζησε τόσο πολλά χρόνια.

Ο Αδάμ έζησε 930 έτη, ο γιος του Σεθ 912. Και οι Δέκα Γενάρχες, ως τον Νώε, έφτασαν σε αντίστοιχες «βιβλικές ηλικίες». Ύστερα ήλθε ο κατακλυσμός. Ο Θεός κατέστρεψε τα ίδια του τα δημιουργήματα, εκτός από ένα μικρό μέρος τους, και ξεκίνησε από την αρχή. Λίγο πριν είχε αποφασίσει ότι οι άνθρωποι θα ζούσαν μέχρι τα 120 χρόνια.

Στη συνέχεια, ο μέσος όρος ζωής «έπεσε», αν και ανεπαίσθητα στην αρχή. Οι άνθρωποι έφταναν να ζουν έως 600 χρόνια. Ο Ιακώβ και οι γιοι του πέθαναν σχεδόν στα 200, και μόλις κατά την μετά τον Μωυσή περίοδο ο βιβλικός άνθρωπος προσέγγισε πιο ρεαλιστικές ηλικίες. «Αι ημέρα της ζωής ημών είναι καθ’ εαυτάς εβδομήκοντα έτη, και εάν, εν ευρωστία, ογδοήκοντα έτη» (Ψαλμός 90).

Οι γέροντες αυτοί και η κατά τα φαινόμενα ατελείωτη ζωή τους πάντοτε προκαλούσαν εντύπωση, ακόμη και εάν όλοι σχεδόν συμφωνούν πως οι αριθμοί δεν πρέπει να εννοηθούν με την κυριολεκτική τους έννοια. Άρα, λοιπόν, πώς πρέπει να τους ερμηνεύσουμε; Εδώ οι απόψεις των θεολόγων και των ερμηνευτών της Αγίας Γραφής εξακολουθούν μέχρι σήμερα να διίστανται. Ας σημειωθεί εδώ ότι η ιστορία των Ισραηλιτών, αλλά και η Δημιουργία του Κόσμου, η Γένεσις, μεταδίδονταν προφορικά επί μακρόν. Αιώνες αργότερα ακολούθησε η θεολογική ερμηνεία και η καταγραφή τους.

Ορισμένοι ερευνητές πιστεύουν γι’ αυτόν το λόγο πως υπήρξε σύγχυση μεταξύ του σεληνιακού και του ηλιακού κύκλου. Σύμφωνα με αυτή την άποψη, τα 969 έτη θα ήταν σεληνιακά, που αντιστοιχούν σε 78,5 έτη. Στην περίπτωση αυτή όμως, ο Ενώχ θα πρέπει να απέκτησε τον Μαθουσάλα στην τρυφερή ηλικία των πεντέμιση χρόνων. Άλλοι πάλι ισχυρίζονται πως οι αριθμοί που αναφέρονται στη Βίβλο πρέπει να εννοηθούν ως δεκαπλάσιοι των σημερινών, με άλλα λόγια ότι ο Αδάμ πέθανε 93 και όχι 930 ετών και ο Μαθουσάλα 96 αντί για 969. Αλλά και με αυτή την ερμηνεία, ο Ενώχ θα πρέπει να έγινε πατέρας στα εξήμισι χρόνια του.

Αντιθέτως, οι αρχαίες ανατολίτικες δοξασίες για τους Βαβυλώνιους και του Σουμέριους βασιλείς, οι οποίοι σύμφωνα με την παράδοση, βασίλεψαν μέχρι τον μεγάλο κατακλυσμό, αναφέρουν ακόμη πιο μεγάλα… νούμερα. Ο πρώτος Σουμέριος βασιλιάς, ο Άλωρος, π.χ., βασίλεψε επί 36.000 έτη, ο δέκατος βασιλιάς 64.000 έτη. Η καταγραφή της Γενέσεως, όπου αναφέρονται οι ηλικίες των Δέκα Γεναρχών, αποδίδεται σε μια ομάδα λογίων, οι οποίοι επεξεργάζονταν τα παραδεδομένα κείμενα στο βαβυλωνιακή εξορία και άρα είχαν επηρεαστεί από τους αρχαίους ανατολίτικους μύθους.

Επίσης, η Έξοδος τοποθετείται στο έτος 2666 μετά τη Δημιουργία του Κόσμου. Μια και υπήρχαν δέκα μόνο Γενάρχες ως τον Κατακλυσμό, οι οποίοι έπρεπε να μοιραστούν σε ένα χρονικό διάστημα 1.656 ετών, ίσως με τις μεγάλες ηλικίες τους απλά να καλύπτονταν γενεαλογικά κενά. Και αυτή η υπόθεση με τη σειρά της μάς οδηγεί στον διαδεδομένο συμβολισμό των αριθμών, σύμφωνα με τον οποίο ο αριθμός δέκα (βλ. και Δέκα Εντολές) έπαιζε πολύ σημαντικό ρόλο. Τα 365 χρόνια ζωής του Ενώχ, πάλι, αντιστοιχούν στις μέρες ενός ηλιακού έτους, κατά συνέπεια θα συμβόλιζαν μια ιδανική ηλικία ενός ευτυχή βίου.

Ακόμη, στην εβραϊκή-βιβλική παράδοση ήταν πολύ σημαντικό να τιμώνται οι πρόγονοι, και άρα έπρεπε να τονιστεί η σοφία τους και η σπουδαιότητά τους. Ένας μακρύς βίος θεωρούνταν, τέλος, μια ανταμοιβή των ευσεβών και των δικαίων. Γι’ αυτό και δεν είναι τυχαίο ότι ο Μαθουσάλα, ο παπούς του Νώε, πέθανε πριν από τον κατακλυσμό και άρα δεν υπέστη την τιμωρία του Θεού.