Το Αμφιάρειο του Ωρωπού ιδρύθηκε στα τέλη του 5ου αιώνα π.Χ. , μετά την εγκατάλειψη του θηβαϊκού Αμφιαρείου. Στα σύνορα Αττικής και Βοιωτίας, διετέλεσε κατά μεγάλα διαστήματα στην κατοχή της Αθήνας και, στο β΄ μισό του 4ου αιώνα π.Χ., είχε σχεδόν εξαττικιστεί. Ωστόσο, σε αντίθεση με τα περιορισμένης εμβέλειας ιερά της Αττικής, θρησκευτικά κέντρα κάποιου δήμου, το Αμφιάρειο του Ωρωπού ήταν το εθνικό ιερό μιας πόλης και είχε φήμη που ξεπερνούσε τα εθνικά της όρια. Εκεί δημοσιεύονταν τα επίσημα έγγραφα της πόλης και, για μεγάλο διάστημα, του Κοινού των Βοιωτών. Πλήθος ανθρώπων από όλα τα μέρη της Ελλάδας, τη Μικρά Ασία, την Ιταλία συνέρρεε στα «Αμφιάρεια τα μεγάλα», αθλητικούς και μουσικούς αγώνες που τελούνταν κάθε τέσσερα χρόνια.
Η είσοδος του ιερού του Αμφιάραου στην αρχαιότητα ήταν από τα ανατολικά, στην κατάληξη του δρόμου που ερχόταν από τον Ωρωπό ή το ιερό λιμάνι Δελφίνιο. Τα κτήριά του κατασκευάστηκαν στις όχθες ενός χειμάρρου, «Χαράδρας» έλεγαν οι αρχαίοι, που διασχίζει ένα από τα ωραιότερα πευκοδάση της Αττικής. Όποιος έμπαινε στο ιαματικό ιερό πλήρωνε δικαίωμα εισόδου παίρνοντας ως απόδειξη μολυβένιο εισιτήριο. Στην αριστερή όχθη βρίσκονται πρώτα τα λουτρά κι ευθύς αμέσως η μεγάλη στοά μήκους 110 μ., κτίσμα και αυτή του 4ου αιώνα π.Χ., εγκοιμητήριο επισκεπτών και ασθενών. Στα δύο δωμάτια που υπήρχαν στα άκρα της γινόταν η εγκοίμηση όσων ζητούσαν χρησμό ή θεραπεία από τον Αμφιάραο. Σύμφωνα με το τυπικό, οι πιστοί θυσίαζαν όχι μόνο στον Αμφιάραο αλλά και σε όλους όσων τα ονόματα είναι γραμμένα πάνω στο βωμό. Έχοντας θυσιάσει ένα κριάρι, έπεφταν για ύπνο πάνω στο νωπό δέρμα του περιμένοντας το φανέρωμα του ονείρου. Μετά τη θεραπεία ή το χρησμό, οι πιστοί έριχναν στην πηγή του ιερού χρυσά ή ασημένια νομίσματα. Από πολύτιμα μέταλλα ήταν και τα πολλά αφιερώματα. Με τη στοά-εγκοιμητήριο συνδέεται η επιγραφή με τον ιερό νόμο (α΄ μισό του 4ου αιώνα π.Χ.). Ο χώρος μπροστά από τη στοά χρησίμευε ως στάδιο στους αγώνες που γίνονταν στο ιερό. Πίσω από τη στοά, το θέατρο με τους περίφημους πέντε μαρμάρινους θρόνους είναι σκαμμένο μέσα στο λόφο. Δυτικά της στοάς, παράλληλα με το δρόμο που οδηγούσε στο ναό, βρίσκεται η σειρά των βάθρων. Ο ναός, φτιαγμένος από ωραίο πωρόλιθο, είχε εξωτερικά λεπτό κονίαμα στολισμένο με μαιάνδρους και ανθέμια. Το νότιο τμήμα του ναού παρασύρθηκε από το ποτάμι στην ύστερη αρχαιότητα. Ούτε το άγαλμα του Αμφιάραου σώθηκε. Ανατολικά του ναού βρίσκεται ο βωμός του ιερού, αφιερωμένος σε πολλές θεότητες. Πολύ κοντά του, ανάμεσα από βαθύσκια πλατάνια, αναβλύζει ακόμα η ιερή πηγή από την οποία, πίστευαν οι Ωρώπιοι, αναδύθηκε ως θεός ο Αμφιάραος.