Ένα άγαλμα του Βούδα, Ρωμαϊκής εποχής, αποκάλυψε στην πόλη Βερενίκη στην ακτή της Ερυθράς Θάλασσας η Πολωνοαμερικανική αρχαιολογική αποστολή που δραστηριοποιείται στην περιοχή, κατά τις τελευταίες ανασκαφές της στον αρχαίο ναό της πόλης.

Ο δρ Μουστάφα Ουαζίρι, Γενικός Γραμματέας του Ανωτάτου Συμβουλίου Αρχαιοτήτων της Αιγύπτου, δήλωσε ότι η αρχαιολογική αποστολή εργάζεται στον χώρο από το 1994 υπό την επίβλεψη του Ανώτατου Συμβουλίου Αρχαιοτήτων, τονίζοντας ότι η τρέχουσα περίοδος των ανασκαφών της στον χώρο καθορίστηκε από την αποκάλυψη πολλών σημαντικών στοιχείων για τους εμπορικούς δεσμούς μεταξύ της Αιγύπτου και της Ινδίας κατά τη Ρωμαϊκή περίοδο. Τότε, η Αίγυπτος βρισκόταν στο κέντρο του εμπορικού δρόμου που συνέδεε τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία με πολλά μέρη του αρχαίου κόσμου, μεταξύ των οποίων η Ινδία. Συγκεκριμένα, η Βερενίκη ήταν το σημαντικότερο από τα πολλά λιμάνια-σταθμούς του διαμετακομιστικού εμπορίου, κατά μήκους των ακτών της Ερυθράς Θάλασσας. Εκεί έφταναν πλοία από την Ινδία γεμάτα με προϊόντα όπως πιπέρι, ημιπολύτιμους λίθους, υφάσματα και ελεφαντόδοντο. Τα εμπορεύματα ξεφορτώνονταν και μεταφέρονταν με καμήλες μέσα από την έρημο στην Κοιλάδα του Νείλου. Στη συνέχεια άλλα πλοία μετέφεραν τα εμπορεύματα στην Αλεξάνδρεια και από εκεί στην υπόλοιπη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.

Για το ίδιο το άγαλμα του Βούδα μίλησε ο Mariusz Gwiazda, επικεφαλής του πολωνικού τμήματος της αποστολής. Σύμφωνα με τον δρα Gwiazda, το άγαλμα που αποκαλύφθηκε ήταν κατασκευασμένο από πέτρα που μπορεί να είχε λαξευτεί είτε στην περιοχή νότια της Κωνσταντινούπολης ή τοπικά στη Βερενίκη, και ήταν αφιερωμένο στον ναό από έναν ή περισσότερους πλούσιους εμπόρους από την Ινδία. Το ύψος του αγάλματος είναι 71 εκατοστά. Απεικονίζει τον Βούδα όρθιο, ενώ με το αριστερό χέρι κρατάει τμήμα του ιματίου του. Το φωτοστέφανο πίσω από το κεφάλι του, κοσμημένο με τις ακτίνες του ήλιου σε έξεργο ανάγλυφο, δηλώνει το λαμπερό μυαλό του. Δίπλα του επίσης υπάρχει ένα άνθος λωτού.

Ο δρ Stephen Sidbotham, επικεφαλής του αμερικανικού τμήματος της αποστολής, γνωστοποίησε την αποκάλυψη μιας επιγραφής στα σανσκριτικά που χρονολογείται την εποχή του Ρωμαίου Αυτοκράτορα Φιλίππου του Άραβα (Marcus Julius Philippus ) (244-249 μ.Χ.). Η επιγραφή δεν είναι σύγχρονη με το άγαλμα, το οποίο είναι πιθανότατα πολύ παλαιότερο, καθώς άλλες επιγραφές στον ίδιο ναό, στα ελληνικά, χρονολογούνται στις αρχές του 1ου αι. μ.Χ. Να σημειωθεί ότι στη θέση βρέθηκαν επίσης δύο νομίσματα της δυναστείας Σαταβαχάνα της κεντρικής Ινδίας, τα οποία ανάγονται χρονολογικά στον 2ο αι. μ.Χ.