Ο υπουργός Πολιτισμού της Αιγύπτου Faruk Hosni ανακοίνωσε μέσα στο Σαββατοκύριακο την αποκάλυψη μιας άγνωστης μέχρι σήμερα ομάδας τάφων σε άμεση γειτνίαση με την μεγάλη πυραμίδα του Χέοπα, στο οροπέδιο της Γκίζας, στο Κάιρο. Στο σύνολό τους οι τάφοι χρονολογούνται κατά την όψιμη 4η και πρώιμη 5η Δυναστεία και ομοιάζουν με τους τάφους των εργατών που είχαν αποκαλυφθεί κατά τη δεκαετία του ’90 επίσης στη Γκίζα. Με βάση τα στοιχεία αυτά αλλά και άλλες υλικές μαρτυρίες από το εσωτερικό τους τα νέα ευρήματα ταυτίζονται επίσης με τάφους εργατών.

Από τους τάφους που αποκαλύφθηκαν ο σημαντικότερος είναι εκείνος του Idu. Πρόκειται για ένα ορθογώνιο κτιστό μνημείο από ωμόπλινθους με επικάλυψη κονιάματος, το οποίο περιλαμβάνει ταφικούς λάκκους με κόγχες και επικάλυψη από ασβεστόλιθο. Το επάνω μέρος του τάφου είχε σχήμα θολωτό, καθώς ο χώρος συμβόλιζε τον λόφο όπου, σύμφωνα με τον Μεμφιτικό κοσμογονικό μύθο, ξεκίνησε η ανθρώπινη δημιουργία. Από αρχαιολογικής άποψης, το σχήμα ανάγει τον τάφο στην πρώιμη 4η Δυναστεία και τον συνδέει με ανάλογα μνημεία που βρίσκονται κοντά στην πυραμίδα του Snefru, πατέρα του Χέοπα, στo Dahshur. Νότια του τάφου του Idu, εντοπίστηκε ένας ακόμη μεγάλος ορθογώνιος τάφος από ωμόπλινθους, με πολλαπλούς ταφικούς λάκκους, καθένας από τους οποίους περιείχε από έναν σκελετό σε εμβρυακή στάση καθώς και άφθονη κεραμική. Στα δυτικά του τάφου του Idu εντοπίστηκε συστάδα τάφων καθώς και σαρκοφάγοι.

Σύμφωνα με τον γενικό υπεύθυνο του ανασκαφικού προγράμματος στην περιοχή Zahi Hawass, η θέση των τάφων πλάι στην πυραμίδα του βασιλιά αποτελεί μια επιπλέον ένδειξη ότι οι κατασκευαστές των πυραμιδικών συμπλεγμάτων δεν ήταν σκλάβοι, όπως θέλει η λαϊκή φαντασία, αλλά ελεύθεροι ειδικευμένοι εργάτες, οι οποίοι εργάζονταν βάσει όρων και ήταν κρατικοδίαιτοι για όσο διάστημα απασχολούνταν στα οικοδομικά έργα. Σύμφωνα με τα μέχρι σήμερα αρχαιολογικά δεδομένα, οι κάτοικοι του Δέλτα και της Άνω Αιγύπτου έστελναν σε ημερήσια βάση 21 βουβάλια και 23 πρόβατα προκειμένου να καλυφθούν οι διατροφικές ανάγκες των εργατών αυτών, που δεν ξεπερνούσαν σε αριθμό τους 10.000 και άλλαζαν κάθε τρεις μήνες. Οι εργάτες προέρχονταν από διακεκριμένες οικογένειες ενώ ορισμένοι διέθεταν και κοινωνική θέση τόσο υψηλή ώστε να εξασφαλίσουν και για τους εαυτούς τους σημαντικά ταφικά μνημεία.

Πηγή: drhawass.com, 10/01/10

Ζ.Ξ.