Η τοποθεσία του τάφου του Μεγάλου Αλεξάνδρου αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα αρχαιολογικά αινίγματα όλων των εποχών. Οι διαδοχικές μετακινήσεις του σώματος του μεγάλου στρατηλάτη σε τρία διαφορετικά μνημεία στην Αίγυπτο από το θάνατό του το 323 π.Χ. μέχρι και το 215 μ.Χ. οπότε καταγράφεται η τελευταία γνωστή θέαση του νεκρού, συντέλεσαν στη σύγχυση των πληροφοριών σε σχέση με την ακριβή τοποθεσία του τελευταίου τόπου ταφής του. Η εύρεση του σώματος λοιπόν εξελίχθηκε στη μεγαλύτερη αρχαιολογική προσδοκία, ωθώντας αρχαιολόγους και μη σε άκαρπες και κάποιες φορές γραφικές αναζητήσεις. Από αυτές ξεχωρίζει η περίπτωση του Στέλιου Κομότσου, σερβιτόρου από την Αλεξάνδρεια ο οποίος δαπανούσε ότι βιοποριστικό μέσο διέθετε σε ανασκαφές σε διάφορα σημεία της πόλης. Από το 1805 έχουν καταγραφεί επτά αναφορές «εύρεσης του τάφου», δύο από τις οποίες μέσα στη δεκαετία του 1990. Όσο για την περιβόητη αποκάλυψη στην περιοχή της Όασης Σίβα, ο υποτιθέμενος τάφος είναι δωρικός ναός της ελληνορωμαϊκής περιόδου, ο οποίος έχει καταγραφεί σε τρεις τουλάχιστον επιστημονικές αναφορές του 19ου αι.